Brief 1.

Eindhoven, Januari 2013

Hee .................,

Nu is het al weer 5 jaar geleden dat ik jou heb leren kennen tijdens TIM 10, weet je nog? Een heel gezellig, ambitieus groepje, waar veel gelachen werd, veel gediscussieerd maar ook veel gefilosofeerd wat de toekomst niet allemaal zou brengen.

Gelukkig hebben we een hoop zelf in handen, maar gebeuren er natuurlijk ook dingen waar dit minder of helemaal niet het geval is en die ons ‘overkomen’ - maar laten we ons concentreren op het positieve! Belangrijkste gebeurtenissen voor mij die in deze categorie vallen zijn dat mijn hartsvriendin van de borstkanker is genezen die 5,5 jaar terug bij haar weer geconstateerd, ... dat mijn zoon ...... een zeer goede draai heeft gevonden op de middelbare school (je weet nog, hij had een jaar in de basisschool overgeslagen en had altijd angst dat hij ‘ooit weer een jaar terug moest’...) en nu plant hij al de eerste stages en bedenkt allerlei leuke studies die hij wil doen... en dat mijn oma van nu al 97!! jaar nog een mooi, rijk leven leeft en ‘den Umstaenden entsprechend’ gezond is. En ja, ik ben nog gelukkig getrouwd, ..... en ik gaan vaak samen met zijn tweeën of met ....... (als de ‘hangjeugd’ dan nog met ons mee wil) een weekendje weg, wonen nog steeds in ons klein Nederlands huisje, zijn gezond en hebben geen ruzie met de buren...;-))

En wat is er van mijn innerlijke drive en passie geworden? Wat geeft me plezier, waar haal ik mijn energie uit, wat brengt me in flow? Als ik het goed bedenk zijn het nog steeds de zelfde factoren, die toen (5 jaar terug, maar eigenlijk ook al veeeel langer) mijn motor zijn geweest: het samenwerken met mensen, het zien groeien van de mensen om me heen, mijn eigen ontwikkeling, de complexiteit van dingen en ik noemde het altijd ‘het mogelijke of zelfs het onmogelijke mogelijk te maken’, de grenzen opzoeken en laten zien dat je met een groep mensen nog mooiere prestaties kan neerzetten en je omgeving hiermee kan verbazen. Wat is er nou mooier dan hieraan zelf een grote eigen bijdrage te mogen hebben, mensen te stimuleren het maximale uit zich zelf te halen, en te laten ervaren dat het opzoeken van grenzen en het overstijgen ervan lijdt tot innerlijke groei, een groter zelfbewustzijn en vooral committent in het resultaat wat je met zijn allen neerzet? Dit alles met een grote mate aan vrijheid en zelfstandigheid, het voor een groot stuk zelf (met je team) mogen bepalen van de spelregels, verbonden met de passende verantwoordelijkheden en ruimte voor intuïtie...dan kan je mijn flow niet meer stoppen.

Deze factoren gelden voor mij zowel privé als zakelijk, ook al zoek ik dan op het werk meer de uitdaging, spanning en afwisseling en privé een bepaalde rust, geborgenheid en verbondenheid. Maar ook privé blijft het spannend genoeg, is de balans werk/privé niet alleen voor mij maar ook voor partner en kind prima en zal het altijd mijn uitdaging blijven om genoeg momenten van rust in mijn drukke werkleven in te bouwen.

Over ons privéleven hebben we eigenlijk nooit dieper gesproken dan als ‘enabler’ voor het werk en vanuit onze diepe trots op onze kinderen, veel meer verbond ons allen ons dagelijks werk, onze keuzes, onze ideeën over onze toekomst... Als ik dus naar mij werk kijk (wees gerust, privé zit het wel goed;-) moet ik zeggen dat ik aardig mijn passie en ambitie ben gevolgd sinds we elkaar hebben gezien: De (toen) nieuwe baan met alle complexiteit, moeilijkheden en uitdagingen die je maar kon bedenken was toen een super beslissing. Ook al was het uiterst spannend in het diepe te springen we hebben toch met het hele team een fantastisch bedrijf mogen neerzetten, het bijna onmogelijke (winst maken in deze krappe markt) - uiteraard voor een private bv zonder de grote paraplu van ...... van levensbelang - is juist door het maken van de goede keuzes gelukt. Ernaast hebben wij de twee bedrijven succesvol tot iets nieuws, nog mooiers samen kunnen voeren, zonder de kracht van de eigen identiteit te verliezen en het beste uit twee werelden te combineren. Maar ook het luisteren naar mensen en het inzetten conform hun eigen kracht, sterkte en eigen ambitie was een belangrijke succesfactor!

‘Het (durven) maken van keuzes’ dit zou nu mijn motto kunnen zijn, en voor mijn stijl van leidinggeven het ‘aanmoedigen van het maken van keuzes’. Het was niet altijd makkelijk, maar openheid, duidelijkheid en vooral het vertrouwen op mijn eigen intuïtie hebben enorm geholpen; hierin ben ik dan ook enorm gegroeid. En: zoals gezegd, het committent van het team was er, omdat iedereen erbij was, betrokken was, het ‘levensbelang van een gezonde onderneming’ voor ogen had; mijn mensen (zij zijn mij echt aan het hart gegroeid) hebben geleerd hun eigen verantwoordelijkheden te nemen, alles van meerdere kanten te bekijken en zien in veranderingen uitdagingen. Ook al zal het wellicht nooit in de natuur van 98 % van de mensheid komen te zitten om verandering leuk te vinden (ik ben hier denk ik een uitzondering), ben ik toch trots erop dat iedereen ‘op zijn pootjes terecht is gekomen’ en terugkijkend zegt ‘dit hebben WIJ goed gedaan en ik mocht hier een steentje aan bijdragen!’

En: oh ja, 5 jaar bij dit bedrijf-dat moet toch enige rust geven; wees gerust: dit is zo! Vandaar-onder ons: jaaa, ik vraag me al regelmatig af ‘what’s next’ en zal weer in het diepe durven te springen, met de overtuiging dat ik nergens voor wegloop maar iets moois achterlaat, dat ik ergens naartoe ga waaraan ik een steentje mag bijdragen, waar een uitdagende klus te klaren is... Ik ga niet zoeken maar vinden, sta zoals altijd open voor het zien van kansen.

Panta rei (alles blijft stromen)-ook de innerlijke flow.

Lieve groeten en wellicht tot over 10 jaar! Het ga je goed!

.......................

Brief 2.

12 januari 2050

Beste ......,

Het is nu 12 januari 2050. Ik ben nu 90 jaar en tijdens een helder moment dacht ik ineens aan de trainingsdag van TIM. Tijdens deze dag hebben we onze ambities uitgesproken en hoe wij deze zouden kunnen verwezenlijken. Het klinkt een beetje vreemd, maar de behoefte om je te laten weten hoe het met mijn passie is afgelopen komt voort uit jouw afwezigheid die dag.

Mijn passie was en is (al wordt het nu wat lastig) het ontwikkelen van medewerkers buiten hun eigen bedrijf, zodat ze als het ware stage gaan lopen bij andere bedrijven totdat ze rijp zijn om de gewenste positie te bekleden. Het zal je verbazen, maar het is me gelukt om bij ........ (daar werkte ik tijdens de training) een aantal medewerkers in een loopbaantraject te krijgen bij collega ........ bedrijven. Na 5 jaar bij ........ te hebben gewerkt ben ik een eigen bedrijf gestart in commerciële dienstverlening, waar ik mijn beste medewerkers heb kunnen binden door met bevriende bedrijven een uitwisselingsprogramma te starten, dit in combinatie met een loopbaan coach.

Wat ben ik eigenlijk aan het schrijven? Eerlijk gezegd ben ik ook erg benieuwd hoe het met jou gaat! Het is erg onbeschoft om eerst over mezelf te beginnen, maar ik hoop dat het deze oude man vergeeft? Ik zou het erg leuk vinden als je me terug zou willen schrijven met jouw levensverhaal, want ik herinner je als een bijzondere student met een enorme passie voor mensen en techniek. Vooral je inzicht in mensen en je gevoel voor humor (heel bijzonder voor een ........ ) maakte je tot iemand , waar ik veel waardering voor heb.
Ik weet niet of je het op prijs stelt, maar ik heb een foto van mezelf meegestuurd, zodat je mij misschien herinnert.

Met vriendelijke groet,
..........................

Brief 3.

Eindhoven, 3 januari 2018

Beste .......

Het is een tijd geleden dat we elkaar gesproken hebben. De laatste keer was bij een netwerkbijeenkomst. Er waren nog een paar andere TIM-10ers en de borrel was zoals altijd weer erg gezellig.

Leuk was het gegeven dat de netwerkbijeenkomst in het teken stond van vakmanschap in de regio in relatie tot het succes van bedrijven. Zoals je weet is het behoud van vakmanschap in de regio altijd al mijn grote passie geweest. Ik geloof er heilig in dat mede door dit vakmanschap bedrijven behouden zijn voor de regio en voorkomen is dat alle activiteiten die maar enigszins met productie te maken hadden werden uitbesteed aan wat toen nog de zogenoemde lage lonen landen waren.

Je ziet nu toch dat door een goede samenwerking tussen bedrijven, opleidingsinstellingen en lokale overheden jonge mensen opgeleid worden die voldoen aan de eisen die bedrijven stellen aan technische competenties en vaardigheden. Uiteindelijk zijn er alleen maar winnaars. Jonge mensen op LBO/MBO niveau hebben toekomstperspectief in de regio. Opleidingsinstituten bieden daartoe specifieke opleidingen aan. Bedrijven kunnen putten uit een poel van vaardige mensen (wat weer bijdraagt aan hun flexibiliteit en innovatiekracht). En de lokale overheid heeft de mogelijkheid om jonge mensen een perspectief te bieden door het aanbieden van vakgerichte opleidingen waar ook daadwerkelijk een behoefte aan is.

Zoals altijd heeft goede wijn tijd nodig en soms moet je een stap terug doen om er weer twee naar voren te kunnen maken. We hebben er veel tijd en energie in gestoken. Ik kan mij nog herinneren hoe moeizaam soms de voortgang ging. Maar uiteindelijk door veel lobbyen en netwerkbijeenkomsten te organiseren over het thema ‘investeren in het behoud van vakmanschap voor de regio’ was elke partij er van doordrongen dat een ieder zijn bijdrage moest leveren en dus moest investeren in de toekomst. Uiteindelijk gaat het om geld en om de kwaliteit van het aangeboden onderwijs. Vraag en aanbod moesten beter op elkaar worden afgestemd. Het is goed te zien dat, door de hybride vorm van onderwijs die nu gangbaar is (50% op school en 50% in een bedrijf) en de nadruk op het in de toekomst uit te oefenen vak, dit uiteindelijk gerealiseerd is.

Ik ben benieuw wat 2018 ons gaat brengen. Ik kijk in ieder geval uit naar de volgende netwerkbijeenkomst waar we elkaar zouden kunnen treffen. Het zou leuk zijn als we aansluitend nog met een aantal oud TIM-10ers een hapje gaan eten. Tegen de tijd dat bekend is wanneer het is doe ik wel een voorstel. Rest mij nog jou en je gezin het beste te wensen voor het nieuwe jaar.

Hartelijke groeten,

......................

Brief 4.

Tilburg, januari 2018

Beste .........,

Weet je nog onze TIM 10 training in 2007 en de ideeën die we toe hadden?

We hebben toen uitgebreid gesproken over de Brainport regio en de bijbehorende kennisinfrastructuur. Vooral over de noodzaak om zowel te investeren in kennis als kunde waren we het snel eens.

Gemakkelijk gezegd, een stuk moeilijker in de praktijk te brengen!

Mijn passie destijds was om door middel van executive onderwijs een verandering in denken te helpen bewerkstelligen.

De notie dat kennis niet kan bestaan zonder kunde en dat een kennisindustrie alleen levensvatbaar is als ook de mensen op beroepsonderwijsniveau perspectief hebben stond hierbij centraal.

Je zult het niet geloven, maar we zijn er in geslaagd om het begin van de verandering te initiëren. Dat hebben we op een (achteraf bezien) eenvoudige wijze gedaan. We zijn een vervolg op TIM gestart waarbij bovenstaande punten als centrale thema’s zijn gepositioneerd.

Inmiddels heeft dit vervolg het succes van de originele TIM overtroffen, momenteel draait de 11de jaargang en zitten we aan bijna 250 alumni. De regionale focus van TIM (Brainport) is losgelaten, we richten ons veel meer op de kosmopolieten en Europeanen die beseffen dat locale en regionale bloei een voorwaarde is voor een gezonde kennisinfrastructuur, maar die niet in de valkuil stappen van het denken en acteren op de vierkante millimeter.

Het boeiende is dat voor alle betrokkenen vanuit de triple helix gedachte, overheid, bedrijfsleven en kennisinstellingen deze verandering in denken heel spannend is.

Bij de overheid is men zich er van bewust dat men moet stoppen met het overdreven reguleren en zich veel meer moet beperken tot het zetten van een aantal kaders. Een inzicht dat voor veel van de deelnemende overheidsmanagers niet gemakkelijk is.

Bij managers uit het bedrijfsleven moet oprechte aandacht ontstaan voor hun maatschappelijke verantwoordelijkheid met betrekking tot bijvoorbeeld beloningsstructuren en lange termijn werkgelegenheid. Tegelijkertijd dienen de werknemers op de vloer te beseffen dat ze concurreren op wereldschaal, een spannend dilemma dat tijdens de discussies binnen de training duidelijk wordt!
Voor de kennisinstellingen (Universiteiten, Hogescholen etc.) betekent het ook het nodige. Ik merk dat het denken opschuift richting wat vroeger het Rijnlandse denken werd genoemd. Vooral binnen de MBA’s en de Masters merk je die invloeden.

Een voorzichtige conclusie die we nu kunnen trekken is dat bij de betrokken organisaties en bedrijven positieve effecten merkbaar zijn. We zijn er natuurlijk nog lang niet, de trend is wel gezet. Hoe is het met jouw passie en ideeën? Ik kan me herinneren dat we min of meer in dezelfde richting dachten.

Misschien moeten we eens een TIM-10 reünie overwegen om te bekijken wat er van al onze ideeen tercht is gekomen. Ik ben al een tijdje niet meer in Eindhoven geweest, staat het Evoluon er nog? Dat zou een aardige locatie zijn.

Met hartelijke groet,

......................

Brief 5.

Eindhoven 23 mei 2019

Ha ....... ,

Al zittend op een terrasje op Strijp S zie ik in mijn ooghoek dat er een ondergrondse container geleegd wordt. En toen dacht ik aan jou. Jij werkte vroeger toch bij een afvalverwerkingsbedrijf? Jou vinden is in ieder geval niet moeilijk, bn’er.

Nu ik hier zo zit te schrijven gaan mijn gedachten weer even terug naar de TIM10 training. Goh, wat is er veel verandert. Als ik alleen al kijk naar Strijp S en denk aan de allure die het nu uitstraalt. Eindhoven is echt een, wereldstad geworden. Naast de High-Tech Campussen heeft Strijp S ervoor gezorgt dat Eindhoven een aantrekkelijke stad is geworden voor buitenlandse academici en designers. Ik weet dat je niet meer zoveel in Eindhoven komt, maar mocht je tijd hebben wil ik graag eens met je lunchen en je door Strijp S loodsen. Je vrouw zou in ieder geval blij zijn met een cadeautje uit de nieuwe shop van Louis Vuitton, trouwens ook jij komt hier wel aan je trekken, of ben je gestopt met het roken van sigaren?

Het oude Philips gebied is zo mooi opgeknapt. Het is een combinatie van cultuur en P.C. Hoofdstraat geworden. Alle bekende luxe modemerken hebben hier een tweede filiaal geopend en ook aan design ontbreekt er niets. Zelfs de bekende Chineese industrial designer Chi Leung heeft hier een plek. Na het succes van de eerste High-Tech Campus zijn er in rap tempo twee nieuwe ontstaan die ervoor gezorgd hebben dat Eindhoven, lees Brainport, een aantrekkingskracht uitstraalde die tot in China merkbaar was. Vele Chinese high tech fabrikanten hebben hun R&D naar hier verplaatst vanwege het zeer geede ondernemersklimaat en de kracht van de open innovatie, waarmee Philips in het begin van deze eeuw een start maakte. Toch denk ik dat het succes van Brainport mede te danken is aan de verbeterde infrastructuur en aan het kwalitatief hoogstaande vestigingsklimaat in de stad. Men begreep na de teloorgang van het Evoluon dat er toch behoefte was aan een plek waar men de embedded kennis kon laten zien. Dat is prima uitgekomen door de ontstane ruimte, na het ondergronds brengen van het spoor bij Strijp S, op te vullen met de nieuwe trekpleister van Eindhoven. De naam laat zich raden. Zelfs mijn dochter van veertien vindt het een heerlijke plek om te ontdekken.
Ze wil niets liever dan op Strijp S wonen. Oh ja, wij hebben ons huis in het Villapark verruilt voor een prachtige loft hier op Strijp, rete duur maar wel de moeite waard. Anyway, je merkt wel dat ik genoeg te vertellen heb, misschien moeten we die lunch maar omzetten naar een avondhap. Kunnen we daarna meteen naar Paul Pott en het Metropoolorkest in het Concertgebouw StrijkS. Wat dacht je van volgende week vrijdag 17h00? Ik hoor het van je.

Groet,

................

 

Brief 6.

TIM10-brief06.pdf

Brief 7.

dec. 2015

Hallo ........,

We hebben 8 jaar geleden samen de cursus interactie management gedaan ( TIM 10 ). Ik heb je daar leren kennen als een rustige man die een sterke visie had met een drive om startende ondernemers op weg te helpen. Ik vind het goed dat dit soort organisaties bestaan die proactief starters stimuleert om hun in vele gevallen hun droom een kans te geven.

Wat me bij is gebleven van de Cursus is het ontspannen karakter met goede inleiders. Om maar wat zaken te noemen; Jan Timmer die gesterkt door zijn jaren lange ervaring vanuit zijn visie de vinger op de zeren Nederland BV plek legt.
Verder was ik zeer geintreseerd in de inleiders die spraken over de interne bedrijfsprocessen. Ook vond ik Prof. Dr. Berry Eggen m.b.t. Design en nieuwe technologie erg intressant. Vooral de belichting van prof.dr.ir.Mathieu Weggemans met “De schoonheid van organisaties” zette mij aan het denken ( De TL muis en in “flow”komen ).
We hebben ook want intressante en vooral leuke trips gemaakt, Het Bezoek aan DAF en Aken is me bij gebleven.

Ik was ten tijde van de cursus Director Sales & Services van ...... BV.
Op dit moment ben ik overgestapt in een deeltijdjob (2 dagen in de week) in het onderwijs waar ik doceer in mechatronica omdat ik vind dat dit essentëel is voor de toekomst van onze regio.
Verder werk ik voor drie dagen voor mezelf waar ik hoog geschoold personeel nationaal en internationaal binnen de driehoek Eindhoven, Aken, Leuven begeleid om hun geleerde kennis in de opleiding om te zetten naar de praktijk zodat ze uiteindelijk op de juiste plek terecht komen.
Ik vind het belangrijk dat deze mensen in basis voor zichzelf werken en op basis van projecten zichzelf verhuren. Dit triggert de intrinsieke motivatie om te willen slagen wat dan ook beloond wordt met uiteindelijk een betere waardering in de vorm van salaris, woonomgeving en kwaliteit van de regio.

Ik heb hiermee in het kort samengevat wat mijn status is, ik ben ook erg beniewd hoe het jou vergaan is.
Laat eens wat van je horen.

Met vriendelijke groeten,

....................

Brief 8.

Tilburg, 8 augustus 2027

Beste ........,

Long time no see, ouwe TIM’mer! Bijna 20 jaar geleden. Denk je nog wel eens terug aan onze sessies in het Multimediapaviljoen van de TU/e? Met die fijne, interactie-uitlokkende U-opstelling. Op donderdagavond vaak enigszins onderuitgezakt. Steeds net een glas wijn teveel gedronken tijdens het heerlijke diner in de University Club. Gelukkig hadden de sprekers meestal ruim voldoende niveau om ons bij de les te houden…..

Vandaag is voor mij een bijzondere dag. Ik ben vandaag 65 jaar geworden. Pensioen! Ja, ik heb het tot het eind gered. En met plezier en voldoening. Ik heb het nog een jaartje of vijf bij de ........... volgehouden. Daarna ben ik gaan doen wat ik altijd al wilde, iets creatiefs.

Tijdens onze laatste TIM-training hadden we het over passie. Ik weet nog goed dat we naast elkaar zaten en allebei, weliswaar vanuit een andere invalshoek, creativiteit als thema kozen. Jij sprak vol vuur over de wens om aan kinderen om het mooie van techniek te laten zien. Niet in een schoolse situatie, maar in een ongedwongen sfeer. Speels. Een ideaal dat je probeerde te verwezenlijken in de omgeving waar je toen werkte. Ik ben erg benieuwd wat er van je plannen terecht is gekomen. Jammer genoeg ben ik nooit in de gelegenheid geweest .............. te bezoeken. Maar die gelegenheid gaat zich vast snel voordoen. Deze pensionado heeft immers tijd zat en is gelukkig zeer mobiel.

Ik heb het artikel dat mijn aandacht tijdens de passie-sessie trok, nog vaak opnieuw gelezen. ‘Mis de creatieve revolutie niet’ was de titel. De hele discussie over de kracht van creativiteit en het belang van de ‘creative industry’, voor het gemak vertaald als creatieve industrie, was natuurlijk al een aantal jaren in volle gang. Richard Florida was verplichte kost voor beleidsmakers. Lange tijd leek het er echter op dat het bij een hype zou blijven. Na de internet-bubble wederom een zeepbel die uit elkaar zou spatten. Tot mijn grote genoegen is de creatieve revolutie waarheid geworden. Voor economie en maatschappij. En voor mij persoonlijk.

Een treffende quote uit genoemd artikel om je geheugen op te frissen. “98% van de kleuters is geniaal in divergent denken, tegenover 2% van de 25-plussers”. Hierin verandering brengen was natuurlijk een gigantische opgave voor onderwijs en opvoeders. Het is heerlijk om te kunnen constateren dat het nieuwe onderwijs de creativiteit in elke mens stimuleert in plaats van onderdrukt. Hoeveel scoor jij op de CQ-test? Creativiteit is te leren en te stimuleren. Ook in het bedrijfsleven. Door medewerkers tijd en ruimte te geven om te werken aan een project naar eigen keuze. En door een sfeer te creëren waarin fouten mogen worden gemaakt. Veelzeggend in dit verband is een uitspraak van Thomas Edison. “Ik heb niet gefaald, ik heb tienduizend manieren gevonden die niet werken.”

De creatieve revolutie heeft ons geliefde Brainport ook geen windeieren gelegd. Een regio die haar kracht traditioneel ontleende aan de linker hersenhelft, de lineaire denkers, is veranderd in een gebied waar een geweldige kruisbestuiving heeft plaatsgevonden tussen linker- en rechterhersenhelften. Dat is een gouden ontwikkeling gebleken, juist in een fase dat industriële activiteiten massaal leken te verdwijnen richting landen als India, China en Rusland. Wie had kunnen denken dat de High Tech Campus zou uitgroeien tot hét centrum van de creatieve economie in Noordwest-Europa?

In 2012 heb ik........ vaarwel gezegd en heb mezelf gevestigd als makelaar in creativiteit. Zelfstandig ondernemer, een lang gekoesterde wens. In een werkveld dat me steeds heeft geïntrigeerd. Want wat leek het me altijd al heerlijk om reclamespots te bedenken, slogans en titels. Om ‘vrij’ te kunnen denken. Ik zag in die tijd hoe lastig het was, zo tijdens het begin van de creatieve revolutie, voor creatieve ondernemers om in contact te komen met laat ik zeggen ‘gewone’ bedrijven. Daar ben ik me op gaan toeleggen, op het slaan van bruggetjes tussen deze compleet verschillende werelden. Ogenschijnlijk compleet verschillende werelden, beter gezegd.

Ik heb mogen meemaken hoe stages van studenten van de kunstenfaculteit in het bedrijfsleven uitmondden in nieuwe producten en processen en ertoe leidden dat het roer in marketingcampagnes rigoureus werd omgegooid. Communicatie tussen ‘linker hersenhelft georiënteerden’ en hun tegenpolen zet de lineaire denkers aan tot creativiteit. Daarmee wordt hun onderneming succesvoller. Omgekeerd stimuleert het contact de ondernemerszin bij de creatieveling, waardoor ook zijn activiteiten beter renderen en een bestendiger karakter krijgen. Dat stemde deze makelaar tevreden, dat zul je begrijpen.

Kortom, ik heb een geweldige tijd gehad de afgelopen vijftien jaar. En hang met een goed gevoel mijn viool aan de wilgen. Ik ben reuzenbenieuwd hoe het jou de afgelopen jaren is vergaan. En hoe speels jouw geest nog is. Ik wacht met spanning op je antwoord.

Groet,

..................

Brief 9.

Nuenen, 8 januari 2018

Beste ....... ,

Misschien weet je nog dat ik tijdens TIM 10 van plan was om binnen een jaar met pensioen te gaan. In augustus 2008 heb ik afscheid genomen van mijn werkgever.
In eerste instantie heb ik met mijn caravan door heel Europa gereisd, veel mooie cultuur en natuur gezien maar Nuenen blijft het thuishonk, vanuit die locatie worden de kleinkinderen gevolgd. Het zijn er inmiddels vijf, waarvan twee in het buitenland.
Niet alleen de familie maar ook Brainport Eindhoven geeft een goed thuisgevoel.
Gratis openbaarvervoer en de verkeersruit heeft de regio goed bereikbaar gemaakt.

De integratie tussen onderwijs en bedrijfsleven heeft zich verder ontwikkeld, ik heb nog drie jaar als adviseur gewerkt en daarna de ontwikkeling op afstand gevolgd.

De aanpak op onderwijs in 2008 was (en is het nog steeds):
h et onderwijs is in verandering, ingegeven door maatschappelijke en technologische veranderingen. Heel veel mensen werken op hun manier aan een beter onderwijs voor morgen op basis van de inzichten van vandaag. Maar tegelijkertijd kijken we verder, over de grenzen van morgen heen. Zodat we morgen klaar zijn om te kunnen werken aan het onderwijs van overmorgen.

In 2009 is in het Triple Helix het onderwijsbeleid voor Brainport Eindhoven tot 2015 vastgesteld, waarin het bedrijfsleven meer verantwoordelijkheid kreeg en nam. Elke MBO student zou gedurende zijn hele opleiding een leerbedrijf hebben waar hij minimaal 3 dagen per week werkt en een vaste begeleider heeft, het “oude” meester gezel model.
Het tekort aan vakbekwame docenten heeft hier een grote invloed gehad op deze werkwijze, maar Brainport is zo goed geworteld dat de vraag om vakbekwaam personeel blijft.

Een grote hobbel die genomen is, is de wetswijziging om een deel van de onderwijsbegroting als subsidie naar de bedrijven te laten gaan. Het kabinet Balkenende 5 heeft dit voortvarend aangepakt en 2012 ingevoerd.

De signalen die ik nu opvang en wat ik hoor schijnt het redelijk tot goed te lopen. Mijn bijdrage was klein, maar toch het geeft een goed gevoel.

Het gaat je goed

Met vriendelijk groeten

...................

Brief 10.

Helmond, 3 januari 2018

Beste .......... ,

Allereerst wil ik jou en jouw dierbaren een zeer goed, succesvol en gelukkig 2018 toewensen, zowel zakelijk als privé en met een zeer goede gezondheid.

De tijd is echter de afgelopen jaren voorbijgevlogen. Ik realiseer me dat het nu alweer zo’n 10 jaar geleden is dat wij elkaar hebben leren kennen op de Training Interactie Management van Tias Nimbas, de TIM-10 lichting. Via deze brief neem ik de gelegenheid om op de afgelopen 10 jaar terug te blikken.

Zoals je weet werkte ik destijds bij ........, de economische ontwikkelingsmaatschappij voor de Brainport regio. Sinds 1983 heeft zij een scala aan activiteiten ontplooit met als doel om de bedrijvigheid en de werkgelegenheid in deze regio te stimuleren. In dit kader heeft zij al die tijd geopereerd op het snijvlak van overheid, bedrijfsleven en kennisinstellingen (ook wel genoemd de Triple Helix). NV Rede viert dit jaar haar 35 jarig-jubileum en ik kan wel stellen dat ik met gepaste trots kan terugkijken op de ontwikkeling van deze organisatie, zeker over de afgelopen 10 jaar.

Wat mij op de eerste plaats enorm veel deugd doet en wat niemand in onze tijd voor mogelijk heeft gehouden, is dat de (regionale) politiek krachtig gebleken is om de Brainport gedachte van grensoverschrijdend denken en handelen toe te passen op ons werkgebied. Was het in 2008 nog zo dat ons werkgebied bestond uit de SRE regio (Zuid Oost Brabant), inmiddels hebben we hier de gemeenten Weert, Veghel en Erp aan kunnen toevoegen, waarmee op het gebied van bedrijvigheid, industrialisatie en innovatie het werkgebied is geoptimaliseerd.

In 2008 voerde NV REDE nog het management over 6 bedrijvencentra in de regio. In het kort bieden deze centra huisvesting met servicefaciliteiten aan kleinschalige bedrijven om de kwaliteit en slagingskans van deze bedrijven te vergroten. Inmiddels zijn we gegroeid van 6 naar 10 centra. Het in 2007 ontwikkelde Bèta gebouw was binnen de kortste keren volledig gevuld met perspectiefvolle technostarters. In navolging op dit succes en in goede samenwerking met betrokken partijen hebben we in 2009 ons Alfa gebouw geopend voor dezelfde doelgroep. Een soortgelijke ontwikkeling is ook gerealiseerd op het TU terrein door de ontwikkeling van Twin2 ten behoeve van vooral TU-start ups. Vervolgens is ook in samenwerking met diverse gemeenten aandacht geschonken aan de minder draagkrachtige start ups vanwege werkeloosheid of zeer beperkte perspectieven door het oprichten van het tweede Gilde centrum. Last but not least hebben wij in 2016 een steentje bijgedragen aan de transformatie van Strijp S (het voormalige Natlab) van een gesloten bedrijven- en kantorencomplex naar een open nieuw levendig stadsdeel met een culturele dimensie door het realiseren van ons tiende bedrijfsverzamelgebouw in dit geval voor Design en Technologie. Met dit thema wordt de focus gericht op een specifieke doelgroep, met een economisch toegevoegde waarde voor de Brainport regio.
Met tien centra, een kleine 400 gemiddeld aantal huurders en een jaarlijks terugkerende succesvolle uitstroom naar de regio (inmiddels ruim 1000 bedrijven) kunnen we stellen dat deze formule werkt.

Binnen de club 'advies en financiering' waarbinnen ik werkzaam was, zijn er ook unieke ontwikkelingen geweest. Van oudsher hebben wij ons vanuit publieke betrokkenheid gepositioneerd bij jonge ondernemingen, groeiende bedrijven in de vroege fase van de ondernemingslevenscyclus (pre-seed, seed, early stage) en hebben we met het REDE MKB fonds vaker opgetreden als “Lender of last resort”. Vanwege de door ons dagelijks ondervonden enorme marktbehoefte in de Brainport regio van additionele financieringsoplossingen hebben wij ons met betrekking tot onze creativiteit maximaal uitgedaagd om hierop in te spelen. Het doet mij dan ook deugd dat we binnen de organisatie een zogenaamd saneringsfonds (financiële hulp tijdens sanering om faillissement te voorkomen) hebben kunnen optuigen en de in de eind jaren negentig mateloos populaire micro krediet regeling opnieuw leven hebben ingeblazen. Beide regelingen hebben geleid tot het behoud van zoveel als mogelijk werkgelegenheid en/of kracht bijgezet aan onze aanjaagfunctie tot uitbouw hiervan.

Het door ons vanaf 2003 gemanagede en qua omvang redelijk beperkte Venture Capital Fund zou een vroege dood zijn gestorven, als we niet op het idee waren gekomen dit fonds op een volledig privaat gefinancierde wijze uit te breiden tot een in de markt zeer acceptabele omvang van 25 miljoen Euro en hiermee een uniek concept van complementaire publieke en private financiering op te tuigen. Het Innovation Venture Capital Fund I is in 2010 in het leven geroepen, waarbij ik vooral als investment manager betrokken ben geweest. Inmiddels ben ik sinds 2015 werkzaam als mededirecteur bij het Innovation Venture Capital Fund II. Ondanks het feit dat ik vanaf dit moment geen formeel dienstverband meer had bij NV ......, zijn de organisaties nog altijd sterk aan elkaar gelieerd. In dit kader ben ik zeer vereerd en trots dat ik een rol heb kunnen spelen in de succesvolle (internationale) marktintroductie van bijvoorbeeld een duurzamere dakoplossing met 40% minder ziekteverzuim, de in 2015 geïntroduceerde draagbare kunstnier en het versterken van de Nederlandse maakindustrie met een wereldmarktleider in de productie van digitale printers ten behoeve van de textiel industrie. Deze laatste zoals je weet in samenwerking met jouw collega’s bij ............ Een minder positief punt bij deze laatste is dat een deel van de productie vanwege de dure Euro en dus de lage Amerikaanse dollar noodgedwongen naar de USA is verhuisd. Het door Professor Sijben in één van de TIM-10 sessies vermelde herstel van de Euro/Dollar verhouding heeft helaas nooit plaatsgevonden.

De bovenstaande ontwikkelingen passen alle perfect in de ambitie van de Brainport regio om te excelleren als Europese toptechnologie regio met als missie in staat te zijn duurzaam succesvol economisch te kunnen blijven concurreren op mondiaal niveau dankzij een kennisindustrie die voorsprong houdt door innovatie. Het in nauwe samenwerking tussen overheid, bedrijfsleven en kennisinstellingen opgezette en continue verbeterde ecosysteem in het begin van de 21e eeuw is de basis geweest voor de huidige Europese toppositie van de Brainport regio op het gebied van:
• Technologie: Gebleken is dat kennis c.q. R&D de motor van economische vooruitgang is. In de Brainport regio is inmiddels een kennispotentieel van wereldniveau binnen publieke en private organisaties opgebouwd. Vooral de open innovatie cultuur op de High Tech Campus Eindhoven en de later gerealiseerde High Tech Campus Veldhoven in combinatie met grensoverschrijdende samenwerking met Duitsland en België heeft hier enorm aan bijgedragen.
• Design: Het verwachte groeipotentieel van Design is in de afgelopen 10 jaar zonder meer aanwezig geweest, maar design is ook een “enabler” gebleken met betrekking tot het innoverend vermogen van de kennisindustrie. De term “Dutch Design” heeft een enorme vlucht genomen en is ten opzichte van jaren geleden goud waard en de transformatie van Strijp S naar een open nieuw levendig stadsdeel met een culturele dimensie (de creatieve stad) is wonderwel goed gelukt. Ik meen me te kunnen herinneren van onze training dat ook jij hier een groot voorstander van was!
• Automotive: De Nederlandse automotive industrie heeft het laatste decennium een enorme impuls gekregen. De ambities van Helmond als automotive stad zijn volledig waargemaakt, sterker nog fors overtroffen. Er heeft een uitstekende visie ten grondslag gelegen om Helmond-West grotendeels automotive in te richten en toonaangevende kennisinstellingen, onderwijsinstellingen en het bedrijfsleven te stimuleren zich hier te vestigen om synergetische effecten tot stand te brengen. Nabijheid is hier het sleutelwoord gebleken. De resultaten liegen er niet om: een duurzaam en milieutechnische goed alternatief voor de huidige schaarse brandstoffen, een efficiënt en snel vervoersysteem op basis van magnetisme, een high tech oplossing voor de defensie industrie en vele initiatieven om een maximale veiligheid zoveel als mogelijk te waarborgen.

Naast deze succesvolle clusterontwikkelingen, is er ook heel veel inspanning gepleegd om de Food industrie binnen de Brainport regio een extra impuls te geven. Helaas is dit vanwege het feit dat elders in Europa sterkere clusters zijn opgezet niet geheel geslaagd. Vanwege de doorgevoerde grens-overschrijdende samenwerking tussen onderzoeksinstellingen, overheid en bedrijfsleven in Food Valley (Wageningen) en Greenvalley (Venlo) is de schade echter beperkt gebleven en spelen we op dit gebied een gemiddelde rol van betekenis.

De Brainport regio had zich naar mijn mening nooit zo succesvol kunnen ontwikkelen zonder dat andere aspecten van het al eerder genoemde ecosysteem niet tegelijkertijd onder handen waren genomen. Een aantal cruciale randvoorwaarden hierbij zijn geweest de vergrootte capaciteit van Eindhoven Airport met kwalitatief goede verbindingen naar andere Europese groeiregio’s, de logistieke verbeteringen aan het wegennet, waardoor een betere doorstroming wordt gerealiseerd, de creatie van nieuwe en kwalitatief goede Vinex locaties in en rondom het kloppend hart van Brainport en de succesvolle werving van (buitenlandse) werknemers ten behoeve van de Brainport regio (deze laatste niet in de laatste plaats door een bedrijf waarin wij hebben geïnvesteerd en 5 jaar geleden een succesvolle exit hebben gerealiseerd).

Op deze ontwikkeling kunnen we trots zijn. Maar een waarschuwing is op zijn plaats. We moeten alert blijven, want stilstand is achteruitgang. Ik kan me nu nog als de dag van gisteren de zorgen voor de geest halen die Jan Timmer tijdens TIM-10 heeft geuit met betrekking tot de kracht van China en India. Hij heeft hierin volledig gelijk gehad. De Chinezen tot dusver hebben een enorme positie opgebouwd in Afrika uiteraard in het licht van de strategische voorraad olie daar en zijn als een dolle stier sterkere posities in aan het nemen in de Westerse wereld van de USA en Europa. Gelukkig is deze ontwikkeling door veranderde wetgeving vertraagd, maar deze zal op korte termijn worden achterhaald.

Derhalve is het credo om door te gaan op de ingeslagen weg, waarbij verdergaande innovatie dient te worden gerealiseerd om de concurrentiepositie tegen vooral dit soort krachtblokken te behouden. De Triple Helix blijft hiervoor de motor vormen, maar daarnaast is het noodzakelijk om de individuele belangen niet leidend te maken. Grensoverschrijdende samenwerking en clustervorming die leiden tot synergetische effecten creëren economische waarde. Het moet zodanig zijn om onze Europese en mondiale topposities te behouden c.q. uit te breiden.

Met jullie organisatie, die volgens jullie web-site inmiddels gegroeid is tot 350 hoog opgeleide technici met vestigingen in een aantal Europese landen, hebben jullie je ook conform de Brainport ambitie ontwikkeld. Daarnaast hoor ik van alle ondernemers die ik vanuit mijn rol doorverwijs naar jullie alleen maar positieve berichten qua kennisniveau en professionaliteit. Voor jouw rol als directeur van ........... zeg ik: chapeau en ga zo door. Ik wens je nogmaals alle goeds en zie je waarschijnlijk volgende week toch wel bij de nieuwjaarsborrel in het Evoluon.

Met vriendelijke groet,

........................

Brief 11.

Januari 2018

Hallo ........ ,

Wat vliegt de tijd, ’t is al weer tien jaar geleden dat we de cursus, pardon Training Interactie Management volgden. Relatief jonge mensen, nou ja middenklassers dan - een enkeling daargelaten, met veel idealen en uitgesproken meningen. Leuke, gezellige maar vooral snelle groep. Zo snel, dat we na het handjes schudden in het Evoluon elkaar ook niet al te vaak meer gezien hebben, los van die enkele reünie of toevallige ontmoeting..... Veel te druk.

Was wel grappig dat ik in TIM-11 zelf iets mocht komen vertellen. Met een onderwerp als ‘facilitaire diensten / shared resources: uitbesteden of zelf doen?’ kun je dat natuurlijk verwachten. Vanuit mijn functie bij de TU/e had ik daar, door alle kennis die ik erover opgebouwd had, wel een idee over. Ik kon trouwens niet zo’n goed beeld krijgen van de deelnemers aan die training, volgens mij was het bij ons gezelliger.

Maar goed, in de laatste sessie van TIM-10 moesten we vertellen over onze passies. Die van mij was en is vrij simpel en komt eigenlijk voort uit het maatschappelijk verantwoord ondernemen. 'Maak werken waardevol', het houdt me nog steeds dagelijks bezig. Natuurlijk is er nu een Engelse term voor: ‘Make work valuable‘ want als je nu iets over wilt brengen is Nederlands natuurlijk helemaal passé.
Destijds heb ik veel geleerd van mensen als Kees Halkes, maar ook Wim Kuypers van Kuijpers Installaties en Hans Duisters van Sioux. Die stuk voor stuk goed voor hun mensen waren, voor zover dat mogelijk was. Creëerden goede werkomstandigheden, inspireerden hun medewerkers en gaven ze kansen. Natuurlijk had dat maar één doel, de continuïteit van hun bedrijf. Maar mag je ze dat kwalijk nemen? Er zijn er ook die dat doel op andere manieren proberen te behalen, zonder oog voor hun medewerkers. En aan de andere kant biedt continuïteit van een bedrijf, vaak ook continuïteit voor de medewerkers – daarmee is de cirkel dan weer rond.

Nog steeds pas ik dergelijke ideeën toe in mijn werk, ik zou niet anders kunnen. Wat is er nu leuker dan mensen te zien groeien en dingen te zien doen die ze van zichzelf niet eens verwachten? Creativiteit de ruimte geven, out-of-the-box denken, geweldig toch! Ik ben best een paar keer ‘op mijn bek’ gegaan doordat ik mensen mijn vertrouwen gaf, die dat niet waard bleken te zijn. Gelukkig is een beetje naïviteit me nog steeds niet vreemd, dus ik ga gewoon door. Ik kan toch al die anderen hun kansen niet ontnemen, doordat een enkeling de boel verziekt.
Inmiddels heb ik wel aangetoond dat mijn manier van werken niet alleen geld hoeft te kosten, maar aan de andere kant zoveel meer op kan leveren. Denk alleen eens aan al die goodwill die het oplevert. Niet alleen bij de medewerkers, maar ook bij hun families en alle anderen die met onze organisatie in contact komen. Een vacature is zo vervuld, daar hoeven we niet veel moeite voor te doen.

Oh ja, die organisatie. Tijdens TIM-10 werkte ik bij de ...... en hoewel ik daar natuurlijk een hele afwisselende, enerverende en ook creatieve job had, bleef ik zoekende naar wat ik met mijn toekomst wilde. Overigens heeft mijn aanstelling bij ..........langer geduurd, dan ik zelf kon vermoeden. Ik heb in de tijd wel mijn focus verlegd van facilitair management naar algemeen management. Dat is niet vanzelf gegaan en heeft me wel wat kruim gekost, maar je weet het – als je het echt wilt, kan het. Werken met mensen, leidinggeven, visies uitzetten, ideeen in de groep gooien en kijken wat er uitkomt, het levert me toch meer energie op dan het regelen van spareribs met friet voor Carl in de University Club. Hoewel we daar ook veel lol om hebben gehad.

Overigens is het wel leuk om te zien dat de ideeën die onze projectgroep had over het zichtbaar maken van de embedded technologieën in Brainport, uiteindelijk ook echt uitgevoerd zijn. Blijkbaar toch een kwestie van de langste adem, hoewel de vorm waarin het een en ander gegoten is, wellicht toch een andere is dan we ooit hadden kunnen bedenken! Misschien heeft onze ‘presentatie’ daar aan bijgedragen.

De naam Brainport lijkt nu toch echt te leven bij de inwoners van de regio Eindhoven en de inwoners weten veel meer over de producten die bij al die bedrijven geproduceerd worden. En volgens mij is er nu ook meer trots, dat werd wel tijd. Een geweldige ontwikkeling vind ik trouwens dat er nu veel van de technieken die in onze regio bedacht worden, toegepast worden in het straatbeeld. Dat was overigens ook onderwerp van gesprek binnen onze projectgroep, vooral in de eerste fase van ons project. Nu loopt Eindhoven voorop in de toepassingen en straalt de stad meer technologie uit dan ooit tevoren.

Wat ik ook op de voet gevolgd heb, is de ontwikkeling van de campus voor de Internationale Scholen in Eindhoven. Dat had natuurlijk alles te doen met mijn dochter ........ , die ten tijde van TIM-10 aan het eerste schooljaar van de Regional International School Eindhoven begon. Moet je nu zien; ze is inmiddels 14 en fors aan het puberen. Dat was ze toen ook, maar peuterpuberteit blijkt toch wel iets makkelijker te hanteren voor ouders dan de echte puberteit. Ze zit nu in het tweede leerjaar van de Internationale Middelbare school. Veel van haar vriendjes van de basisschool zijn net als zij op de Internationale Scholencampus aan de Oirschotsedijk gebleven. Het heeft uiteindelijk nog wel een tijdje geduurd eer die er kwam, maar een stad als Eindhoven die door haar technische industrie en Universiteit steeds meer mensen van buiten de Nederlandse grenzen aantrok, heeft zoiets gewoon nodig. De nieuwe burgemeester van Eindhoven die vlak na de afronding van TIM-10 gekozen werd, heeft dat goed ingezien en zich er sterk voor gemaakt. Kun je je dat trouwens nog herinneren? Dat er voor de verkiezing van de nieuwe Burgemeester een referendum gebruikt werd? Nou, daar zijn we in Nederland gelukkig voorgoed van genezen, de burgemeester wordt gewoon weer in Den Haag geselecteerd en aangesteld.

Hoe gaat het nu met jou? Als ik het me goed herinner werkte je toen bij de .......... en adviseerde je zakelijke klanten. Doe je dat nog steeds, of heb ook jij je geconcentreerd op andere uitdagingen? En ben je nog wel eens een oud-TIM-er tegengekomen? Misschien toch wel leuk om weer eens een reunietje te organiseren, kunnen we zien of iedereen nog steeds zo ‘snel’ is.

Nou, wellicht zien we elkaar binnenkort, en anders: het beste!

Groeten,

..........

Brief 12.

Nuenen, 9 januari 2015

Beste ........ ,

Herinner je je nog…..? Tijdens een van de laatste sessies van TIM zo’n 7 jaar geleden, had je me gevraagd of ik nog eens wilde laten horen hoe het mij was vergaan met de uitdagingen die ik zag binnen Brainport en waar ik zo graag mijn steentje aan bij wilde dragen.
In mijn werkpraktijk als directeur bedrijfsvoering van de destijds nog jonge faculteit Industrial Design van de TU/e zag ik hoe moeilijk het is wetenschappelijke high-potentials voor een baan in Eindhoven te enthousiasmeren, internationaal te werven en vooral voor een langere periode te kunnen binden.
Ik zag toen een mogelijke oplossingsrichting in het op een andere manier benaderen van de problematiek. En dus niet door bijvoorbeeld beurzen in het buitenland te bezoeken om reclame te maken voor deze regio en wat werkgevers als de TU/e te bieden hebben. Dus niet door een PR strategie gericht op feiten en cijfers over het innovatieve gehalte van de Brainport regio.
Maar door marketing instrumenten in te zetten die de mens verleiden, door het ensceneren van belevenissen. Daarvoor is echter kennis nodig van de ‘shared values’ van huidige en potentiële kenniswerkers uit binnen- en buitenland. Dus wilde ik me inspannen om samen met andere partners in de regio (kennisinstellingen, bedrijven, overheid – het bekende rijtje) te onderzoeken wat deze ‘shared values’ zijn en manieren te zoeken om de regio als de ‘place to be’ te promoten. Een regio waar je mensen ontmoet in een inspirerende woon- en werkomgeving en je je eigen toekomst ziet. Waar iedereen mee bouwt aan een working community en de grenzen tussen werk en privé minder strikt zijn dan we in het verleden gewend waren. Kortom waar je trots op bent.

Inmiddels zijn we 7 jaar verder. Jij zult je afvragen of er wel iets gebeurd is in de richting waar ik me vanuit mijn passie voor wilde inspannen. Oordeel jij daar maar over.
In ieder geval ben ik op mijn speurtocht nader in contact gekomen met de Stichting Brainport, de Design Academy en een aantal bedrijven. In een gezamenlijk project hebben wij de ‘shared values’ van de huidige en potentiële kenniswerkers van internationale afkomst onderzocht en hun wensen ten aanzien van een inspirerende woon- en werkomgeving waar zij hun toekomst zien in kaart gebracht.
En deze waardevolle informatie heeft mede als input gediend voor een ander zeer ambitieus project namelijk de invulling van Strijp S als cultureel trekpleister van Eindhoven en de regio. Overigens ben ik in dat verband ........ nog een aantal keren tegen gekomen. Weet je nog? ........ had tijdens TIM het idee gelanceerd om van
Strijp S een campus te maken op cultureel en sociaal gebied, zoals Eindhoven ook een high-tech campus kent.

En ik vind dat we aardig op weg zijn. Als je nu op Strijp S komt, voel je de energie. Het is inderdaad een mooie ‘place to be’ geworden, een visitekaartje van Brainport. En dat komt in eerste plaats door alle mensen met hun verschillende achtergronden die daar kunnen genieten van diverse (culturele) activiteiten en allerlei voorzieningen. En die tevens bijdragen en stimulerend zijn voor nieuwe projecten en doorontwikkeling van activiteiten nauw aansluitend bij hun behoeften en wensen en de ‘shared values’waar ik het eerder over had. Want deze waarden zijn in ontwikkeling door de interactiviteit van mensen uit verschillende culturen en blijven belangrijk als bindend element. En vanzelfsprekend blijven ze de basis voor het inzetten van de juiste marketingstrategieën.

Het hele proces doet me overigens denken aan het ontstaan van de Design Week in Eindhoven al weer vele jaren geleden. Wat ooit is begonnen als kleinschalig maar zeer ambitieus project van 1 dag, is inmiddels uitgegroeid tot de Dutch Design Week, waar niet alleen Rotterdam jaloers op ons is.
En zo gaat het op dit moment ook met het werven en binden van internationale kenniswerkers. Zij zijn benieuwd wat hier gaande is, want zij horen van mensen in hun netwerk dan wel uit berichten in de media dat deze regio niet alleen innovatief is voor wat betreft de technologie maar ook voor wat betreft het leefklimaat. Hun nieuwsgierigheid is dus geprikkeld en ze willen komen beleven wat hier gebeurt en uiteindelijk deel van uit maken. – Wat dus ooit klein is begonnen, kan een groot effect hebben. Dat hoop ik tenminste. Maar je weet dat ik toen, jaren geleden, er al in geloofde, en nu is het een kwestie van tijd.

Ik houd je op de hoogte, en hoop snel van je te horen.

Hartelijke groeten,

......................

Brief 13.

Veldhoven, januari 2018

Hoi ....... ,

Dat is lang geleden zeg. Ik denk wel 10 jaar. Ik moest echt goed nadenken toen ik je naam las onder die brief van het Europees Parlement. ...dat komt me bekend voor....oh ja TIM 10 natuurlijk! Dat jij nu verantwoordelijk bent voor de begeleiding en stimulering van buitenlandse bedrijven om zich in Europa te vestigen, verbaast mij niets. Je was ten tijde van de cursus toch ook al betrokken bij versterking van de ondernemersstructuur in Midden Brabant? Weet je nog dat ik je dat tragische verhaal vertelde over die goede vriend van mij die bij die Tsunami in 2004 in Thailand is omgekomen? Hij werkte destijds bij het Ministerie van Economische Zaken en begeleide met name Amerikaanse investeerders in Nederland.
Zo zie je maar waar je hart ligt daar kom je uiteindelijk terecht.

Dat geldt ook voor mij. Ik heb nog enkele jaren voor ......... de Grootzakelijke markt in Eindhoven en omstreken bediend, en daarna ruim 3 jaar bij Corporate Finance grote fusie en overname projecten gedaan. Maar inmiddels ben ik al weer 5 jaar buiten het bankwezen werkzaam. Nadat ik ruim 15 jaar allerlei mensen geholpen had hun dromen en idealen waar te laten maken ben ik dat zelf gaan doen. Samen met een relatie uit die .......periode zijn we ons huidige bedrijf gestart. Het begin was zwaar, maar na 2 jaar nam het echt een vlucht en inmiddels is zijn we al met meer dan 50 man werkzaam.

Nee, het is niet vreemd dat de oorsprong van ons huidige bedrijf ook vanuit een sterk innovatief product is ontstaan. Nadat mijn huidige zakenpartner het mij liet zien werd ik er meteen helemaal enthousiast over en ik wist dat het een gat in de markt was. Het was niet alleen uniek, het was ook nog eens een stuk goedkoper en, wat uiteindelijk doorslaggevend bleek te zijn ook zeer energiezuinig. Het duurde helaas toch nog langer dan ik dacht voordat we dat eerste product echt goed in de markt stond. De rest van het verhaal ken je.

Beste ....., ik wil eigenlijk een keer met je afspreken. Ik ben op dit moment met een partij uit Zuid-Afrika in contact. Ik ben benieuwd naar jouw ervaring met soortgelijke bedrijven. Als de deal doorgaat zou ik graag een samenwerking met deze partij in Zuid Afrika opzetten. Tegelijkertijd wenst deze Afrikaanse partij een satellietbedrijf in Europa te starten en zoekt ze een goede locatie voor hun Bedrijf. Voorwaarde is dat ze centraal gelegen is, een goede arbeidtechnische infrastructuur heeft. Natuurlijk heb ik ze gewezen op de perfecte mogelijkheden in onze regio. Jammer dat de Campus en echt helemaal volgebouwd is. Wellicht is er nog een plek rondom het vliegveld beschikbaar.

Ik wil je hierbij graag uitnodigen om naar ons bedrijf op industrieterrein Habraken te komen. Eindhoven en omstreken is inmiddels goed bereikbaar. Achteraf gezien is het onbegrijpelijk dat we er in Nederland nog bijna 10 jaar over gedaan hebben om de verkeersproblemen rondom Eindhoven op te lossen.....

Nou ik hoor wel wanneer het je schikt.

Groetjes,
.....................
ZionDevice BV

Brief 14.

Sittard, januari 2018

Beste ......... ,

Leuk dat ik je na zo vele jaren weer eens getroffen heb vorige week. Zoals ik je vertelde heb ik indertijd een roman geschreven over leven in de toekomst. Hierin kom ik jou ook tegen en zoals beloofd de betreffende passage uit het boek waarin ik beschrijf hoe wij elkaar in 2030 tegen het lijf lopen.

Het is alweer een maand of drie geleden dat we elkaar spraken tijdens de “European Security Science Summit 2030” conferentie in Goteborg. Er was toen jammer genoeg niet zoveel tijd om nog eens bij te praten over de versnelling in de ontwikkeling van Science Valley na de geslaagde fusie met Silicon Valley in 2024.

Zoals we daar in Goteborg met elkaar deelden, wie had kunnen vermoeden dat toen we het in TIM-10 in 2007 over Brainport hadden onze regio internationaal zo van belang zou worden voor de vraag of wij ons welvaartspatroon vast kunnen houden.
Zoals we elke dag lezen komen er meer spanningen tussen het EA-pact en de BRIC-landen, en welke met moeite door politieke leiders vreedzaam opgelost kunnen worden. De wetenschap die ons maakt tot wie we zijn en hoe we kunnen leven, lijkt ons meer en meer richting een alomvattende oorlog te drijven. De uitkomst zal vreemd genoeg ook door dezelfde wetenschap worden bepaald.
Hopelijk hebben we door onze bijdrage aan de conferentie en de daar vastgestelde slotconclusie toch meegeholpen aan het voorkomen van een dergelijke “meting van wetenschappelijke kennis”.

Ik hoorde in ieder geval van mijn oudste zoon tijdens een van spaarzame momenten dat we elkaar nog spreken sinds hij na zjin studie door BRIC Science Labs United werd weggekocht, dat er toch ook op het Pan-Asia front meer stromingen ontstaan om een vreedzame oplossing te zoeken.
De initiële euforie die ontstond door de destabilisatie van de Amerikaanse markt toen de euro “leading” werd binnen het EA-pact is gelukkig snel de kop ingedrukt toen de veerkracht van die markt bleek. Daarmee kregen Brazilië en Rusland tijdens de top twee jaar geleden in Moskou gelukkig niet de handen op elkaar voor een handelsembargo dat ons gedwongen zou hebben tot stappen die onherroepelijk tot oorlog geleid zou hebben.

Ik hoop een oorlog in ieder geval niet meer mee te maken, ofschoon ik met dat nieuwe hart me wel weer geweldig voel. Ja, ik vertelde je toch s’avonds in de biospherische relaxruimte dat ik een hartoperatie moest ondergaan. Gelukkig heb ik redelijk gezond geleefd, waardoor mijn verzekering mij in aanmerking liet komen voor een van de nieuwste generatie HMH’s. Dankzij de internationale samenwerking binnen Science Valley, waar mijn dochter overigens een belangrijke rol in heeft gespeld, is dit met levende cellen “geprinte” hart nu inzetbaar.

Je wil niet weten wat dat nieuwe hart met mijn conditie heeft gedaan, als ik in de spiegel kijk denk ik nu “wat zie je er toch oud uit voor zo’n jonge vent”. Alleen het feit dat de geprogrammeerde levensduur maar 8 jaar is betekent dat ik nog maar 3 jaar zal kunnen genieten van mijn pensioen. Met name mijn vrouw heeft veel moeite met de onlangs ingevoerde pensioenleeftijd van 75 jaar. Zij heeft nog allerlei plannen voor ons als ik eenmaal tijd voor haar heb en niet altijd bezig ben met het opzetten van science discovery centra binnen het EA-pact.

Het duurt nog even voor het 2030 is, maar zoals we nu al weten zal niet alles wat ik destijds beschreef science-fiction blijken te zijn. Ik zal je het boek sowieso ook opsturen en wens je alle goeds voor de toekomst.

Met vriendelijke groet,

...........