De ambitie van de mens inzake fractals
de Fractale Mens
door Jules Ruis
Son en Breugel, 30 september 2005
De fractale mens heeft een sublieme en innige ambitie voor fractals.
Hij ondervindt dagelijks de gewone voor- en tegenspoed van het menselijk
bestaan, maar hij twijfelt nooit in relationele zin aan de zekerheid
van de hoede en leiding van fractals. Zijn ambitie is het resultaat
van het inzicht dat is ontstaan door de activiteit van fractale tegenwoordigheid.
Zijn ambitie is noch louter emotioneel noch louter verstandelijk:
het is geheel persoonlijk.
De fractale mens ziet fractals als waarde, schoonheid en goedheid.
Alle attributen van fractaliteit brengt hij in zijn bewustzijn samen
als eigenschappen van het universum. De fractals van de fractale mens
vertegenwoordigen op hetzelfde moment zowel het dode als het levende
universum. De voorstelling van fractals als een universum stamt van
de fractale mens zelf; hij verheft dit idee tot een sublieme ervaring,
doordat hij een nieuwe positionering van fractals tot stand brengt;
hij oppert dat ieder sterfelijk schepsel een kind is van dit universum.
De fractale mens klampt zich niet vast aan fractals, zoals een worstelende
ziel die in oorlog is met het universum en in een gevecht op leven
en dood is gewikkeld met een vijandige, zondige wereld; hij zoekt
niet zijn toevlucht tot fractals als louter vertroosting in moeilijke
omstandigheden of als steun wanneer de wanhoop dreigt; fractals zijn
voor hem niet slechts een illusoire compensatie voor de onaangename
realiteiten en het leed in het leven. Juist tegenover alle natuurlijke
moeilijkheden en de wereldlijke tegenstrijdigheden van het sterfelijke
bestaan, ervaart hij de kalmte van een allerhoogst, onaanvechtbaar
vertrouwen in fractals en voelt hij de geweldige ontroering dat hij
in de onmiddellijke tegenwoordigheid van het universum leeft. En deze
zegevierende passie is een levende ervaring die hij daadwerkelijk
geestelijk heeft verworven.
De grote bijdrage van de fractale mens aan de waarden van de menselijke
ervaring, is niet dat hij zoveel nieuwe ideeën over het universum
heeft geopperd, maar veeleer dat hij zo schitterend en menselijk een
nieuwe en hogere soort levende ambitie in fractals aanschouwelijk
heeft gemaakt. Op geen van de plaatsen op aarde zijn fractals in het
leven van een sterveling ooit zulk een levende realiteit geworden,
als in de menselijke ervaring van de fractale mens.
De fractale mens stoelt zijn leven op een nieuwe, hogere soort verbondenheid
van persoonlijke materiele en geestelijke betrekkingen met het universum
en geheel bekrachtigd door het gezag van echte persoonlijke ervaring.
Deze levende ambitie van de fractale mens is meer dan een soort reflectie;
het is ook anders dan mystieke meditatie.
In het leven van de fractale mens is ambitie persoonlijk, levend,
oorspronkelijk, spontaan en zuiver geestelijk. Deze ambitie is geen
streven naar achterhaalde traditie, noch een louter intellectuele
overtuiging waaraan hij als een heilig credo vasthoudt, maar veeleer
een sublieme ervaring en een diepe overtuiging die hem dagelijks bezighoudt.
Zijn ambitie is zo werkelijk en alomvattend, dat het alle geestelijke
twijfel definitief wegvaagt en ieder tegenstrijdig verlangen afdoend
wegneemt. Niets kan hem losrukken van de geestelijke ankergrond van
deze vurige, verheven en onversaagde ambitie. Zelfs oog in oog met
een ogenschijnlijke nederlaag, of worstelend met teleurstelling en
dreigende wanhoop, staat hij kalm in fractale tegenwoordigheid, vrij
van vrees en zich volkomen bewust van zijn geestelijke onoverwinnelijkheid.
De fractale mens geniet de krachtgevende zekerheid van het bezit van
een onwrikbare passie, en in iedere moeilijke situatie in zijn leven
legt hij steevast een onvoorwaardelijke loyaliteit aan de dag aan
de wil van het universum. En deze prachtige ambitie blijft onverschrokken,
zelfs onder de wrede, verpletterende dreiging van een smadelijke nederlaag.
Bij veel mensen leidt een sterk geestelijke ambitie dikwijls rechtstreeks
tot rampzalig fanatisme, tot een vergroting van het ego, maar dit
is niet het geval bij de fractale mens. Hij wordt in zijn praktische
leven niet ongunstig beïnvloed door zijn buitengewone ambitie
en het geestelijk niveau dat hij bereikt, omdat deze geestelijke
vervoering een geheel onbewuste, spontane zielsuitdrukking is van
zijn persoonlijke ervaring met fractals. De alles absorberende, ontembare
geestelijke ambitie van de fractale mens wordt nooit fanatiek, want
het doet geen enkele poging om op de loop te gaan met zijn evenwichtige
verstandelijke inschatting van de proportionele waarden van praktische
en alledaagse levensomstandigheden van sociale, economische en morele
aard. De fractale mens is als mensenkind een unieke doch integrale
persoonlijkheid; hij is een fractaal wezen met grote relationele gaven.
De ambitie van zijn ziel coördineert de fractale mens steeds
met de wijsheid van zijn rijpe ervaring. Zijn persoonlijke ambitie,
geestelijke hoop en morele toewijding worden in een weergaloze relationele
eenheid van harmonieuze samenwerking steeds gecorreleerd met het heldere
besef van de realiteit van alle menselijke loyaliteiten, integere
onbaatzuchtigheid, verbondenheid met anderen, relationeel verlangen,
sociale verplichtingen en economische noodzakelijkheid.
De ambitie van de fractale mens stelt hem alle geestelijke waarden
voor ogen als vindbaar in het netwerk der fractallen; daarom zegt
hij ook: zoekt eerst het netwerk der fractallen en al het overige
zal u worden toegeworpen. De fractale mens ziet in de gevorderde,
ideale gemeenschap van dit netwerk de voltooiing en vervulling van
de mogelijkheden van fractals. De diepste kern van zijn visie die
hij zijn medemensen vertelt, is: verbindt jezelf aan Anderen in Ruimte
en Tijd. En sinds hij het universum aldus heeft begrepen als bestaande
uit een brede fractale verbondenheid, wijdt hij zich aan de zaak van
de verwezenlijking van het fractale netwerk met verbazingwekkende
zelfvergetelheid en grenzeloos enthousiasme. Zijn intense missie en
zijn buitengewone streven heeft nooit de furie van de fanaticus of
de oppervlakkige luchtigheid van de zelfzuchtige egoïst. Het
leven van de fractale mens wordt consequent bepaald door deze levende
ambitie, deze sublieme universele ervaring. Zijn fractale instelling
beheerst geheel zijn denken en voelen, zijn fantaseren en filosoferen,
zijn onderricht en onderzoek. Zijn persoonlijke ambitie in de zekerheid
en veiligheid van de leiding en bescherming van het universum schenkt
zijn unieke leven een diepe geestelijke realiteit. En toch, ondanks
dit zeer diepe besef van nauwe verwantschap met fractaliteit, antwoordde
de fractale mens, toen hij werd aangesproken als een missionair, ogenblikkelijk:
ook elk ander mens heeft een persoonlijke en universele missie te
vervullen! Wanneer wij oog in oog staan met zulk een schitterende
zelfvergetelheid, beginnen wij te begrijpen dat het mogelijk is dat
het universum zich in een fractale mens manifesteert en zich openbaart
aan alle kinderen op deze aarde.
Als mens van deze aarde brengt de fractale mens voor fractals de
grootste opofferingen: de heiliging en toewijding van zijn eigen wil
aan de majesteitelijke dienstbaarheid van het doen van fractaal onderzoek.
De fractale mens vertolkt verbondenheid aldoor consequent in termen
van eigenschappen van het universum. Wanneer men de levensloop van
de fractale mens beziet met betrekking tot onderwijs of enig ander
aspect van zijn relationele leven, dan zie je dat wat hij onderricht
ook zelf doet. De fractale mens ziet doceren nooit als een plicht.
Voor hem is onderwijs een oprechte uiting van zijn geestelijke instelling,
een uitspreken van de trouw van zijn ziel, een verklaren van zijn
persoonlijke toewijding, een uiting van dankbaarheid, een vermijden
van emotionele spanning, een voorkomen van conflicten, een verheffing
van het verstandelijk inzicht, een afleiding van verlangen, een rechtvaardiging
van morele beslissingen, een verrijking van het denken, een versterking
van de hogere neigingen, een heiliging van impulsen, een verheldering
van zijn gezichtspunt, een uitspreken van zijn ambitie, een transcendente
overgave van zijn wil, een sublieme bevestiging van zijn vertrouwen,
een openbaring van moed, een verkondiging van zijn ontdekkingen, een
belijden van zijn allerhoogste toewijding, een methode om moeilijkheden
te regelen, en een machtige mobilisatie van de gecombineerde krachten
van zijn ziel om alle menselijke neiging tot zelfverheerlijking te
weerstaan. Zulk een leven van onderwijzende toewijding aan het doen
van de wil van het universum leidt hij.
Het geheim van zijn relationele leven is de bewustheid van de invloed
van fractals. Hij bereikt deze door intelligent onderwijs en oprechte
fractalverering, een ononderbroken verbondenheid met fractals en niet
door ingevingen, stemmen, visioenen, of buitengewone relationele praktijken.
In het leven van de fractale mens is verbondenheid met het universum
een levende ervaring, een rechtstreeks, persoonlijk overgaan van geestelijke
eerbied naar praktische rechtvaardigheid. De ambitie van de fractale
mens draagt de transcendente vruchten van de fractale geest. Zijn
ambitieus vertrouwen is niet onvolwassen en lichtgelovig als dat van
een kind, maar in vele opzichten lijkt het toch op het argeloze vertrouwen
van het kinderlijke bewustzijn. De fractale mens vertrouwt fractals
ongeveer zoals een kind zijn ouders vertrouwt. Zijn oprechte ambitie
in de fundamentele goedheid van het universum lijkt heel sterk op
het vertrouwen van een kind in de veiligheid van zijn aardse omgeving.
De fractale mens verlaat zich op het universum en zijn vurige ambitie
betwijfelt de zekerheid van verbondenheid met het universum geen ogenblik.
Hij raakt niet ernstig verontrust door vrees, twijfel en scepticisme.
De vrije, oorspronkelijke uitdrukkingskracht van zijn leven laat hij
niet remmen door gebrek aan ambitie en passie bij anderen. Bij hem
gaat de vastberaden, intelligente moed van een volwassen mens hand
in hand met het oprechte, vertrouwende optimisme van een spelend kind.
Zijn ambitie is zo absoluut en zonder twijfel, dat hij reageert op
de bekoring van het contact met medemensen en op de wonderen van het
universum. Zijn gevoel van vertrouwen op fractals is zo sterk en zeker,
dat het hem de vreugde en zekerheid geeft van absolute persoonlijke
veiligheid. Er is geen aarzeling in zijn relationele beleving. In
dit reusachtige intellect van een volwassen mens is het vertrouwen
van het kind de allerhoogste autoriteit in alle zaken die verband
houden met het fractale besef. Het is niet verwonderlijk dat hij eens
zei: indien ge niet wordt als kinderen, zult ge het netwerk der fractallen
niet binnengaan. Zijn ambitie groeit tot zulke hoogten van vertrouwen,
dat het van alle vrees en hoop is ontdaan. De fractale mens is volkomen
vrij; hij is volledig verlost.
De fractale mens wil dat zijn medemensen geloven in de realiteit
van fractals en in vol vertrouwen de veiligheid van de zekerheid
van hun verbondenheid met het universele gebeuren aanvaarden. De
fractale mens hoopt dat zijn medemensen zijn transcendente ambitie
zullen gaan delen. Op zeer boeiende wijze daagt de fractale mens zijn
medemensen uit om niet te geloven wat hij ambieert, maar wel de wijze
waarop hij ambieert. Dit is de volle betekenis van de allerhoogste
wens die hij heeft gesteld: volg de fractale weg.
Het leven van de fractale mens is gewijd aan één groot
streven: het doen van de wil van het universum. De ambitie van de
fractale mens is geheel vrij van aanmatiging. Hij neemt doortastende,
menselijke beslissingen; hij ziet veelvoudige teleurstellingen moedig
onder ogen; buitengewone moeilijkheden overwint hij resoluut, en hij
treedt de strenge eisen die de plicht hem stelt, onverschrokken tegemoet.
De toewijding van de fractale mens aan de wil van het universum en
aan het dienen van de medemens is een oprechte overgave van zichzelf
aan relationele betrokkenheid. Hoe groots het feit van de soevereiniteit
van de fractale mens inzake fractals ook moge zijn, hij behoort de
mensen toe en de mensen behoren hem toe.
Het is betreurenswaardig dat verbondenheid zelf soms zo verkeerd
wordt geïnterpreteerd, dat de fractale mens door arrogante stervelingen
wordt bestreden. Laat de discussies over de menselijkheid of fractaliteit
van de fractale mens niet de reddende waarheid verduisteren dat de
fractale mens een relationeel mens is, die door ambitie bereikt dat
hij de eigenschappen van fractals leert kennen. De tijd is rijp om
getuige te zijn van het naar buiten treden van de fractale mens uit
zijn fractale wereld te midden der theologische tradities en dogma’s
van deze tijd. De opvattingen van de fractale mens dienen niet langer
te worden geofferd aan de waanzin en zelfverrijking van op macht beluste
bestuurders.
Welk een transcendente dienst zou het zijn, als door dit naar buiten
treden het geloof in mensen zou worden herwonnen uit het graf van
de traditionele theologie, en als de fractale mens zou gaan fungeren
als leider van een club die de naam ‘Fractal Way’ draagt.
De fractale gemeenschap van medemensen zal stellig niet aarzelen
om haar ambitie en levenspraktijken zodanig aan te passen, dat zij
in staat zal zijn de fractale mens na te volgen door te tonen hoe
hij zijn werkelijke leven leidt, zijn leven van relationele toewijding
aan het doen van de wil van zijn universum en aan het onbaatzuchtig
dienen van de medemens. Zijn zij die zich bestuurders noemen soms
bevreesd dat hun zelfgenoegzame, ongeheiligde gemeenschap van maatschappelijke
achtenswaardigheid en zelfzuchtige, economische onevenwichtigheid
aan de kaak zal worden gesteld? Is het institutionele bestuurdersschap
soms bevreesd dat het traditionele gezicht wellicht in gevaar zal
komen, of zelfs omvergeworpen zal worden, wanneer fractals het denken
en de ziel van stervelingen als het ideaal van het persoonlijke relationele
leven gaan beheersen? Inderdaad, de maatschappelijke herordeningen,
de economische transformaties, de morele verjonging, en de drastische
herzieningen van de westerse beschaving zouden dramatisch en revolutionair
zijn, indien de levende verbondenheid van de fractale mens plotseling
in de plaats zou komen van bezit en macht als voornaamste kenmerken
van het moderne leven.
Het volgen van de fractale mens betekent het persoonlijk delen van
zijn relationele ambities en het zich eigen maken van de geest van
het leven van onbaatzuchtige dienstbaarheid aan de me-demens. Een
van de belangrijkste doelen van ontmoetingen met de fractale mens
is zien te ontdekken op welke wijze de fractale mens ambieert, te
ontdekken wat zijn idealen zijn en te streven naar het bereiken van
een verheven levensdoel. Van alle menselijke kennis heeft het kennen
van het relationele leven van de fractale mens en hoe hij dit beleeft
de hoogste waarde.
De meeste mensen horen de fractale mens met blijdschap aan en zij
zullen opnieuw luisteren wanneer aan hen zijn oprechte menselijke
leven van relationele motivatie wordt uitgelegd, zodra deze waarden
aan de wereld zullen worden verkondigd. Het volk hoort de fractale
mens met blijdschap, omdat hij een der hunnen is, een mens zonder
pretenties.
Zij die in het netwerk der fractallen geloven, dienen er niet naar
te streven de opvattingen van de fractale mens letterlijk te imiteren,
maar veeleer om zijn ambities te delen; om fractals te vertrouwen
zoals hij fractals vertrouwt, en in de mensen te geloven zoals hij
in mensen gelooft. De fractale mens debatteert nooit over het fractale
universum of over de broederschap der mensen; hij is een levende illustratie
van het ene en een diepgaande demonstratie van het andere.
Precies zoals mensen vanuit het besef van het menselijke tot de bewustwording
van het fractale moeten komen, zo klimt de fractale mens op van de
natuur van de mens naar de bewustheid van de natuur van fractals.
De fractale mens maakt deze grote vooruitgang van het menselijke naar
het fractale waar door de gezamenlijke verrichting van de ambitie
van zijn sterfelijke intellect en de daden van zijn innerlijke intuïtie.
Vanuit een louter menselijk besef van de ambities van zijn persoonlijke
relationele ervaring komt de fractale mens tot de sublieme geestelijke
hoogten van de stellige bewustwording van zijn fractale natuur en
tot het besef van zijn nauwe verbondenheid met het universum. De gestage
opklimming vanuit het menselijke naar het fractale is een uitsluitend
menselijke prestatie. Naar de opvatting van de fractale mens kunnen
stervelingen in alle stadia van fractaliteit datgene vinden wat hen
zal sterken en inspireren bij hun voortgang van de laagste geestniveaus
tot de hoogste fractale waarden, van het begin tot het einde van alle
persoonlijke relationele ervaring.
De fractale mens heeft geen regels ingesteld voor de sociale vooruitgang:
zijn ambitie is van relationele aard, en verbondenheid is een uitsluitend
individuele ervaring. Het ultieme doel van de meest gevorderde staat
die de samenleving ooit kan bereiken, kan nooit hoger zijn dan de
broederschap der mensen, gefundeerd op de erkenning van het universele
van fractals. Het ideaal van alle sociale verworvenheid kan alleen
worden verwezenlijkt door de komst van dit fractale netwerk.
Persoonlijke, geestelijke en relationele ervaring is een doeltreffend
middel om de meeste moeilijkheden van de sterfelijke mens op te lossen:
zij is een doeltreffende sorteerder, evalueerder en rechtzetter van
alle menselijke problemen. Verbondenheid ruimt de moeilijkheden van
de mens niet uit de weg en doet ze niet teniet, maar doet ze wel vervagen
en absorbeert ze, werpt er een nieuw licht op en overstijgt ze. Ware
verbondenheid brengt de persoonlijkheid tot eenheid, zodat deze zich
doeltreffend kan aanpassen aan alle eisen die aan stervelingen worden
gesteld.
Feit, idee en verband
Er zijn slechts drie elementen in de universele realiteit: feit,
idee en verband. Het relationele besef identificeert deze werkelijkheden
als wetenschap, filosofie en waarheid. Wij zijn gewoon de daarbij
behorende realiteiten aan te duiden als ding, betekenis en waarde.
Het stap voor stap gaan begrijpen van de realiteit is het equivalent
van het nader komen tot fractals. Het vinden van fractals, het besef
van identiteit met de realiteit, is het equivalent van het ervaren
van zelfvoltooiing, zelfheelheid en zelftotaliteit. Het ervaren van
de totale realiteit is de volle bewustwording van fractals, de finaliteit
van de fractal kennende ervaring.
De gehele som van het menselijk leven is de wetenschap dat de mens
wordt opgevoed door feiten, geadeld door wijsheid, en behouden gerechtvaardigd
door relationele ambitie.
Fysische zekerheid bestaat in de logica van de wetenschap; morele
zekerheid in de wijsheid van de filosofie; geestelijke zekerheid in
de waarheid van echte relationele ervaring.
Het bewustzijn van de fractale mens kan hoge niveaus van geestelijk
inzicht en corresponderende sferen van fractaliteit van waarden bereiken,
omdat het niet geheel materieel is. Er bevindt zich een geestkern
in het bewustzijn van de mens: de intuïtie van fractale tegenwoordigheid.
Er zijn drie afzonderlijke bewijzen van de inwoning van deze geest
in het menselijk bewustzijn:
1. Humanitaire broederschap verbondenheid. Het zuiver dierlijke
bewustzijn kan ter zelfbescherming wel gericht zijn op groepsleven,
maar alleen het intellect waarin de geest woont, is onbaatzuchtig
altruïstisch en onvoorwaardelijk verbondenheidvol.
2. Interpretatie van een universele wijsheid. Alleen het bewustzijn
waarin de geest woont kan begrijpen dat het universum de individuele
mens vriendelijk is gezind.
3. Geestelijke evaluatie van het leven: fractalverering. Alleen de
mens in wie de geest woont, kan de fractale tegenwoordigheid beseffen
en trachten een vollediger ervaring te krijgen van en met deze voorsmaak
van fractaliteit.
Het bewustzijn van de mens schept geen werkelijke waarden; de ervaring
van de mens levert geen inzicht in het universum op. Al wat het bewustzijn
van de mens kan doen met betrekking tot inzicht, de onderkenning van
morele waarden en het onderscheiden van geestelijke betekenissen,
is ontdekken, onderkennen, interpreteren, en kiezen.
De morele waarden van het universum worden tot verstandelijk bezit
door het hanteren van de drie fundamentele soorten oordeelsvorming,
of keuzen, van het sterfelijk bewustzijn:
1 . beoordeling van zichzelf: morele keuze;
2 . beoordeling van de gemeenschap: ethische keuze;
3 . beoordeling van fractals: relationele keuze.
Zo blijkt dat alle menselijke vooruitgang wordt bewerkstelligd door
een techniek van vereende openbarende evolutie.
Als er geen fractale minnaar in hem woonde, zou de mens niet onbaatzuchtig
en geestelijk kunnen beminnen. Als er geen vertolker in zijn bewustzijn
woonde, zou de mens zich niet waarlijk bewust kunnen worden van de
eenheid van het universum. Als er geen evalueerder in de mens woonde,
zou hij met geen mogelijkheid morele waarden kunnen taxeren en geestelijke
betekenissen kunnen onderkennen. En deze minnaar is afkomstig uit
de bron der oneindige verbondenheid zelf; deze vertolker is een deel
van de universele fractal; deze evalueerder is het kind van het universum
en de bron van alle absolute waarden van fractale, eeuwige realiteit.
Morele evaluatie met een relationele bedoeling impliceert de keuze
van de individuele mens tussen goed en kwaad, waarheid en dwaling,
materieel en geestelijk, tijd en eeuwigheid, menselijk en fractaal.
De overleving van een mens is in grote mate afhankelijk van het toeheiligen
van de menselijke wil aan het kiezen van de waarden die worden geselecteerd
door deze sorteerder van geestelijke waarden de inwonende vertolker
en eenmaker.
Persoonlijke relationele ervaring bestaat uit twee fasen: ontdekking
in het menselijke bewustzijn en openbaring door de inwonende fractale
geest. Door overintellectualisme of ten gevolge van het ongelovige
gedrag van zogenaamd relationele mensen, kan een mens, of zelfs een
generatie mensen, verkiezen alle pogingen te staken om de fractals
die in hen wonen te ontdekken: zij kunnen nalaten voortgang te maken
in de fractale openbaring, en nalaten deze te verwerven. Maar dergelijke
attitudes van geestelijke nonprogressie kunnen niet lang voortduren,
wegens de tegenwoordigheid en invloed van de inwonende intuïtie.
De diepgaande ervaring van de realiteit van de fractale inwoning
gaat de grove materialistische techniek van de natuurwetenschappen
immer te boven. Geestelijke vreugde kunt ge niet onder een microscoop
leggen, verbondenheid kunt ge niet op een weegschaal wegen, morele
waarden kunt ge niet meten, en de kwaliteit van geestelijke fractalverering
kunt ge niet taxeren.
De Hebreeërs hadden een fractal van morele verhevenheid, de
Grieken ontwikkelden een fractal van schoonheid, Paulus en zijn medestanders
stichtten een verbondenheid van geloof, hoop en naastenverbondenheid.
De fractale mens oppert en illustreert een verbondenheid van enkel
en alleen verbondenheid: veiligheid in verbondenheid met het universum,
en vreugde en voldoening tengevolge van het delen van deze verbondenheid
met anderen in het dienen van de broederschap der mensen.
Telkens wanneer de fractale mens een bedachtzame morele keuze doet,
ervaart hij onmiddellijk een nieuwe fractale invasie in zijn ziel.
Het doen van morele keuzen maakt verbondenheid de drijfveer van de
innerlijke respons op uiterlijke omstandigheden. Maar zijn werkelijke
verbondenheid is niet een zuiver subjectieve ervaring. Zij geeft aan
dat het geheel van de subjectiviteit van de individuele mens betrokken
is in een betekenisvolle, intelligente respons op de totale objectiviteit
van het universum.
De heerlijke, transcendente ervaring te verbinden en verbonden te
worden is niet maar een psychische illusie omdat zij zo zuiver subjectief
is. De enige waarlijk fractale en objectieve werkelijkheid die verbonden
is met sterfelijke wezens functioneert in de menselijke waarneming
klaarblijkelijk als een uitsluitend subjectief verschijnsel. Het contact
van de fractale mens met de hoogste objectieve realiteit, fractals,
vindt slechts plaats door de zuiver subjectieve ervaring dat hij hen
kent en zich bewust wordt van hun invloed op hem.
Ware relationele aanbidding is geen nutteloze monoloog van zelfbedrog.
Fractalverering is een persoonlijke omgang met datgene wat fractals
werkelijk zijn, met datgene wat de bron van de werkelijkheid zelve
is. De fractale mens streeft er door fractalverering naar beter te
worden en daardoor bereikt hij uiteindelijk het beste.
De idealisering van, en de poging tot, het dienen van waarheid, schoonheid
en goedheid, is geen substituut voor andere geestelijke realiteit.
Psychologie en idealisme zijn niet het equivalent van relationele
realiteit. De projecties van het menselijke intellect kunnen weliswaar
het aanzien geven aan valse fractals naar het beeld van de mens maar
het ware fractalbesef komt niet uit zulk een bron voort. Het fractale
bewustzijn zetelt in de inwonende geest. Vele relationele stelsels
van de mens zijn voortgekomen uit formuleringen van het menselijk
verstand, maar het fractale bewustzijn maakt niet noodzakelijkerwijs
deel uit van deze groteske stelsels van fractaal knechtschap.
Waarheid, schoonheid en goedheid
Fractals zijn niet alleen maar de uitvinding van het idealisme van
de fractale mens; zij zijn de bron zelf van al deze bovenanimale inzichten
en waarden. Fractals zijn geen hypothese geformuleerd om de menselijke
opvattingen van waarheid, schoonheid en goedheid tot eenheid te brengen:
zij zijn de persoonlijkheid van verbondenheid uit wie al deze universele
manifestaties voortkomen. De waarheid, schoonheid en goedheid in de
wereld van mensen worden tot eenheid gebracht door het toenemende
relationele besef in de ervaring van stervelingen die opklimmen naar
de werkelijkheden van het universum. De eenheid van waarheid, schoonheid
en goedheid kan alleen worden beseft in de geestelijke ervaring van
de fractalkennende persoonlijkheid.
Moraliteit is de wezenlijk noodzakelijke, preëxistente bodem
voor het persoonlijke fractale bewustzijn, de persoonlijke bewustwording
van de innerlijke aanwezigheid van intuïtie, maar deze moraliteit
is niet de bron der relationele ervaring of van het geestelijke inzicht
dat hieruit voortkomt.
De morele natuur is bovenanimaal en subgeestelijk. Moraliteit staat
gelijk aan het erkennen van plicht, het besef van het bestaan van
het goede en het verkeerde. De morele zone ligt tussen het dierlijke
en het menselijke type bewustzijn in, zoals de ziel functioneert tussen
de materiële en geestelijke sferen die de persoonlijkheid bereikt.
Het evolutionaire bewustzijn is in staat wetten, zedelijke beginselen
en ethiek te ontdekken; de geschonken geest openbaart aan het evoluerende
menselijke bewustzijn echter de wetgever, de universele bron van al
wat waar, schoon en goed is. En zulk een verlicht mens heeft een verbondenheid
en is geestelijk toegerust om de lange, avontuurlijke speurtocht naar
fractals aan te vangen.
Ethiek is niet noodzakelijkerwijze geestelijk; zij kan geheel en
zuiver menselijk zijn, ook al is het zo dat werkelijke verbondenheid
alle morele waarden verheft, zinvoller maakt. Moraliteit zonder verbondenheid
kan geen ultieme goedheid openbaren, en evenmin is zij in staat te
zorgen dat zelfs haar eigen morele waarden in leven blijven.
Fractals zorgen voor de verheffing, verheerlijking en zekere overleving
van al wat door de ethiek wordt erkend en goedgekeurd. Fractals staan
boven de wetenschap, kunst, filosofie, ethiek, en zedelijke beginselen,
maar niet los daarvan. Zij zijn alle onlosmakelijk met elkaar relationeel
in de menselijke ervaring, persoonlijk en sociaal. Fractals zijn de
allerhoogste ervaring van mensen in zijn sterfelijke natuur. Fractals
maken het voorgoed mogelijk om de werkelijke relationele ervaring
adequaat te beschrijven.
Relationeel inzicht bezit de kracht om nederlagen om te zetten in
hogere verlangens en nieuwe, vaste voornemens. Verbondenheid is de
hoogste motivering waarvan de mens gebruik kan maken in zijn opklimming
in het universum. Maar verbondenheid ontdaan van waarheid, schoonheid
en goedheid, is niet meer dan een sentiment, een filosofische verdraaiing,
een psychische illusie, een geestelijke misleiding. Verbondenheid
moet steeds opnieuw gedefinieerd worden op de achtereenvolgende niveaus
van geestelijke voortgang.
Kunst is het resultaat van de inspanning van mensen om te ontkomen
aan het gebrek aan schoonheid in zijn materiële omgeving; het
is een gebaar in de richting van het hoogste niveau. Wetenschap is
de poging van mensen om de zichtbare raadselen van het materiële
universum op te lossen. Filosofie is een poging van de mens om eenheid
te brengen in de menselijke ervaring. Fractals zijn de het allerhoogste
gebaar van de mens, zijn luisterrijke greep naar de finale realiteit,
zijn vaste voornemen om fractals te vinden en te zijn zoals deze zijn.
In het domein van de relationele ervaring is geestelijke mogelijkheid
potentiële realiteit. De geestelijke behoefte van de mens om
vooruit te komen is geen psychische illusie. Alle romantische fantasieën
van de mens over het universum mogen dan geen feitelijke werkelijkheid
zijn, maar veel, zeer veel ervan is waarheid.
De levens van sommige mensen zijn te groots en te edel om af te dalen
tot het lage niveau van louter succes. Het dier moet zich aanpassen
aan zijn omgeving, maar de relationele fractale mens transcendeert
zijn omgeving en ontkomt langs deze weg, door dit inzicht van de fractale
verbondenheid, aan de beperkingen van de huidige materiële wereld.
Dit begrip van verbondenheid doet in de ziel van de fractale mens
het bovenanimale streven ontstaan om waarheid, schoonheid en goedheid
te zoeken; en wanneer hij deze inderdaad vindt, wordt hij verheerlijkt
in hun omhelzing, hij wordt verteerd door het verlangen om hen te
leven, om gerechtigheid te doen.
Raakt niet ontmoedigd: de evolutie van de mens vindt nog steeds voortgang,
en de openbaring van fractals aan de wereld, in en door de fractale
mens, zal niet falen. De grote uitdaging voor de moderne mens is het
bereiken van betere communicatie met de fractale drijfveer die in
het menselijk bewustzijn woont. Het grootste avontuur van de mens
bestaat in de evenwichtige, geestelijk gezonde poging om de grenzen
van het zelfbewustzijn, door het schemergebied van het bewustzijn
van de embryonale ziel heen, naar voren te verleggen, in een oprechte
inspanning om het grensgebied van het geestelijke bewustzijn te bereiken,
het contact met de fractale tegenwoordigheid. Deze ervaring vormt
het fractale bewustzijn, een ervaring die de preëxistente waarheid
van de relationele ervaring dat men fractals kent, sterk bekrachtigt.
Fractaal Bewustzijn
Een fractaal bewustzijn staat gelijk aan de integratie van het zelf
met het universum, en wel op de hoogste niveaus daarvan, die van de
geestelijke realiteit. Slechts de geestinhoud van een waarde is onvergankelijk.
Zelfs dat wat waar, schoon en goed is mag niet verloren gaan in de
menselijke ervaring. Indien de mens niet verkiest te overleven, dan
bewaart de innerlijke intuïtie de realiteiten die uit verbondenheid
zijn geboren en in dienstbaarheid zijn gekoesterd. En al deze dingen
zijn een deel van het universum. Het universum is een levende verbondenheid,
en dit leven van het universum is in ieder mens.
Son en Breugel, 30 september 2005,
Jules Ruis.
