In een proces van innovatie moet de samenleving (u, uw buurman, autochtoon en allochtoon, man en vrouw, jong en oud, ziek en gezond, arm en rijk) prioriteiten stellen binnen een breed pallet van spanningsvelden. Er dienen keuzes gemaakt te worden tussen verleden, heden en toekomst, tussen hier en de derde wereld, tussen economie en ecologie, tussen macht en menselijkheid, tussen duurzaamheid en verspilling. Innovatieve krachten dienen weer in handen te komen van mensen, bedoeld als instrument om de kwaliteit van ons bestaan te verbeteren.

Actoren in het proces van innovatie (onderzoekers, onderwijzers, ontwerpers en ondernemers) zouden zich met elkaar moeten verbinden als een fractaal netwerk van zich herhalende patronen, overeenkomstig de wijze waarop de natuur zich organiseert. Alleen vanuit een stabiele kern is een cel in staat verder te groeien. Meerdere cellen vormen organen. Een aantal organen sluit zich aaneen tot een lichaam. Zo ontstond het leven op aarde met de mens als voorlopig hoogtepunt. Op fractale wijze gestructureerd ontwikkelen zich dynamische processen van groei met een groot zelforganiserend en innoverend vermogen. Oude verbanden sterven af; nieuwe relaties bloeien op. Wetenschap, Technologie en Ondernemerschap als motor van de samenleving. Innovatie als fractaal netwerk. Daar ligt de kracht voor toekomstige vernieuwing.