Wie ben ik? Wat denk ik? Wat voel
ik? Wat kan ik? Wat wil ik?
Wat is voor mijn medeleden van het Forum De Verbeelding interessant
om van mij te horen over de existentiële vragen van het leven?
Hoe beschrijf ik mezelf?
Wie ben ik?
Het geven van een antwoord op de vraag ‘Wie ben ik?’
is voor mij hetzelfde als het beschrijven van een gat.
Wat is een gat? vraag ik u.
Een gat waarin? zult u zeggen.
Nee, gewoon ‘een gat’, is mijn herhaalde vraag.
Ja maar, wat bedoel je dan? zult u zeggen. Een gat is immers altijd
ergens in aanwezig, in een stuk hout bijvoorbeeld. Een gat in de
weg. Een gat in het wolkendek. Een gat in mijn trui.
Inderdaad, een gat kunnen we alleen beschrijven in
termen van eigenschappen en kenmerken van het materiaal eromheen.
Een gat sec bestaat niet. Dat gevoel heb ik ook als ik mezelf zou
moeten beschrijven als antwoord op de vraag ‘Wie ben ik?’
Ik ben iemand in Relatie tot mijn omgeving, is mijn eerste antwoord.
Maar zult u misschien zeggen: jij bent toch Jules Ruis!
Ja, is mijn antwoord dan, maar bén ik dat of is dat een naam
die anderen mij hebben gegeven?
Maar jij bent toch een inwoner van Son. Ook dat klopt.
Maar dat maakt mij niet uniek. Het is een aanduiding van plaats; er
zijn 15.000 Sonse mensen.
Nog een poging dan. Jij bent toch een man!
Ja dat is wel zo, maar
ben ik dat nu echt in zijn kern, of beschik ik over bepaalde kenmerken
die wij gekoppeld hebben aan het woordje ‘man’? De helft
van de 6 miljard bewoners van deze planeet is man.
Een laatste poging dan. Jij bent toch 62 jaar!
Ja
dat klopt ook, leeftijd is een aanduiding van tijd, maar ik ben nooit
precies 62 jaar, want morgen ben ik al weer een dagje ouder.
Panta rhei, alles is veranderlijk, niets blijft hetzelfde. Ik ben
dus iemand/iets in Relatie tot mijn omgeving in
een perspectief van Ruimte en Tijd.
Het antwoord op de vraag ‘Wie ben ik’ kon ik tot voor
kort niet direct geven, wel indirect zoals ik hierboven heb gedaan.
In directe zin zit het antwoord op de vraag in het besef een ‘bewustzijn’
te zijn i.e. een besef van ‘bewust te zijn’. Ik ben
een verschijnsel (een mens) dat voor het eerst in de geschiedenis
in staat is om naar zichzelf te kijken en daarop te reflecteren.
Ik koester de momenten waarop ik mezelf kan beleven als ‘één
te zijn met alles om me heen’, een meditatief moment uitgedrukt
met de woorden ‘Ik hoop niets, Ik vrees niets, Ik
ben vrij!’
Wat denk ik?
‘Cogito ergo sum; ik denk, dus ik ben (besta). Dit wereldbeeld
heeft erg lang de westerse beschaving beheerst; enkel dus de wereld
van de rationaliteit. Dat is inmiddels drastisch veranderd.
Wat denk ik over mijn buitenkant? Ik denk dat de wereld is geëvolueerd
van molecuul tot mens. Maar is het interessant wat ik denk? Zolang
ik met mijn mening niet naar buiten treed en er conform naar handel
is ‘denken’ niet goed of slecht. Is denken dan altijd
neutraal of objectief? Nee, er is niets subjectiever dan denken.
Hier zit dus een paradox die ik nog niet heb opgelost.
Ik denk sterk in zich steeds herhalende patronen. In de wiskunde
is de ‘fractal’ hiervoor de metafoor. Ik heb hierover
veel nagedacht. Ik heb ook een internetpagina www.fractal.org ter
beschikking. Daar vindt u mijn gedachtegoed.
In mijn opleiding voor organisatieadviseur noemde mijn collega’s
mij vaak een ‘modellomaan’. Ik heb sterk de behoefte
om zaken te structureren, de behoefte ook om mijn gedachten strak
te ordenen. Ik ben een denker, althans dat was ik. Inmiddels besef
ik dat er een soort logica van het gevoel bestaat. De huidige wetenschap
spreekt mij enorm aan. De integratie van vele disciplines zal ons
naar wonderlijke ontdekkingen leiden. Nanotechnologie, met biologie
en scheikunde boeien me zeer. Hoe denkt u over deze ontwikkelingen?
Wat voel ik?
Ik heb in mijn jeugd geleerd alleen bij de dokter te vertellen wat
ik voelde. Meestal was dat gekoppeld aan een aanval van migraine.
Inmiddels kan ik voor mezelf goed verwoorden wat er in mijn lijf
omgaat. Er zijn naar mijn oordeel twee soorten gevoelens: het pure
interne voelen van wat er in mijn lijf gebeurt en de emotie die
ontstaat bij de koppeling van externe gebeurtenissen aan innerlijke
reactie en verwerking. Ik ben redelijk sterk in het aanvoelen van
mijn innerlijke energiestromen. Elke spierbeweging heeft zijn verankering
in mijn buik. Ik beoefen Tai Chi om me verder in dit innerlijk bewustzijn
te bekwamen. Wat ik emotie noem komt veelal van buiten. Het roept
innerlijke reacties op in een hier-en-nu beleving. Ik heb geleerd
daar zorgvuldig mee om te gaan. Ik laat me er sterk door sturen.
Innerlijk management van mijn denken en voelen is een dagelijkse
gave en opgave voor me geworden.
Wat kan ik?
Deze vraag is filosofisch van dezelfde orde als voorgaande drie. Het
gaat opnieuw om de binnenkant in relatie tot de buitenkant. Ik kan
van alles. Ik kan lopen. Ik kan lezen. Ik kan denken. Ik kan voelen.
Ik kan liefhebben. Ik kan kankeren. enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts.
Is ook nog van belang wat ik wat ik niet kan?
Ik kan niet vliegen. Ik kan niet schilderen. Ik kan geen Chinees lezen.
enz. enz. Ik kan dus minstens zoveel dingen niet als dat ik wel kan.
Maar wat kun je dan goed? zult u vragen.
Ik kan goed strategisch denken, ordenen en organiseren. Ik kan goed
differentiëren en integreren, dus van de ene kant complexe zaken
uiteenrafelen en van de andere kant allerlei details weer als groter
geheel in samenhang beschouwen.
Wat wil ik?
Mijn wilsdimensie is toekomstgericht. Het antwoord op deze vraag
is voor mij betrekkelijk eenvoudig. Ik wil mijn kennis en ervaring
ten dienste stellen van een betere wereld en wel de primaire wereld
van de regio Zuidoost-Brabant. Ik wil mijn Training Interactie Management
(TIM) gebruiken als instrument voor het bevorderen van de samenwerking
tussen kennisinstellingen, overheid en bedrijfsleven. Ik denk dat
in Zuid-Nederland en Vlaanderen alle ingrediënten aanwezig
zijn om een kennisindustrie op het gebied van de Life Sciences tot
ontwikkeling te brengen. Ik wil werken aan de ‘Quality of
Life’ van de regio (zorg, onderwijs, veiligheid en vervoer).
Als voorzitter van de Stichting Vrienden van het Evoluon wil ik
graag herstel van het Evoluon als icoon voor wetenschappelijke en
technologische vooruitgang en vernieuwing. Ik wil de integratie
bevorderen van Science, Technology, Arts and Design (STAD-gedachte).
Tenslotte wil ik de komende jaren mensen ontmoeten (ouderen en
jongeren, mannen en vrouwen, wetenschappers en kunstenaars) met
wie ik kennis en ervaring wil delen. Ik wil graag authentieke verhalen
horen.
Met hartelijke groet,
Jules Ruis.
