Brief 2.

Leidschendam,
3 januari 2010

Hallo ...................,

Om te beginnen de allerbeste wensen voor 2010. Moge dit tweede decennium van de 21e eeuw voor jullie maar even schuimend en bruisend worden als het voorgaande.

We hebben elkaar al een poosje niet meer gezien; het zal voor jou wel een stuk drukker zijn geworden sinds je benoeming in de Raad van Bestuur. Ik neem aan dat je vaak op reis bent nu je verantwoordelijk bent voor de buitenlandse markten. Zelf ben ik ook niet veel meer in de regio te vinden na mijn benoeming tot directeur communicatie & marketing van Toerisme & Recreatie Nederland. Ik heb op dit moment mijn handen vol aan de imagocampagne ‘Nederland – je zelf zijn land’, die de nadruk legt op de mogelijkheden tot rust en ontspanning in ons land, als opvolger van de wat lawaaiiger campagne ‘Nederland Vermaakland’.

Ik denk nog steeds met veel plezier terug aan onze gezamenlijke inspanningen voor de inrichting van ‘Do it’, een ontdeklokaal in het gebouw van de technische scholen van ROC Eindhoven aan de Frederiklaan. De betrokkenheid van Bavaria heeft de inrichting van deze technisch getinte ‘ontdekhoek’ voor kinderen en jongeren net de impuls gegeven die het nodig had. Juist de verbreding van de opzet en de verscheidenheid van de ondersteunende bedrijven en instellingen heeft het project uit de sfeer van de traditionele techniek gehaald. De verbinding met lifestyle, zorg en quality of life bleek achteraf een gouden greep: promotie van techniek en ambachtelijkheid zonder die woorden zelf te gebruiken. Waar het netwerken in TIM-verband al niet toe kan leiden …

Voor de regio is deze ontwikkeling van belang geweest omdat de stagnatie in de instroom bij bepaalde sectoren in vmbo en het mbo mede dankzij dit initiatief tot staan is gebracht. Er is de laatste jaren zelfs een lichte stijging in de instroom waar te nemen: de handen zijn herontdekt na een lange periode waarin vooral het hoofd ertoe leek te doen. Door te benadrukken dat je plezier kunt hebben in en trots kunt zijn op vakmanschap en handarbeid is er een veel positievere uitstraling gekomen voor wat voorheen de ‘onderkant van de arbeidsmarkt’ heette.

Extra leuk is het dat andere door TIM’ers genomen initiatieven eveneens hebben bijgedragen aan dit succes. Het personeels-uitwisselingsproject bijvoorbeeld, waarmee pieken en dalen in vraag en aanbod gemakkelijk kunnen worden opgevangen. Dat is zeker een reden om – ook in tijden waarin het bedrijfsleven nog steeds internationaliseert – de regionale samenwerking te blijven koesteren. We blijven daarbij met beide benen op de grond staan, dat wel. We hoeven Eindhoven niet groter of beter af te schilderen dan het is, maar aan de andere kant is er ook reden tot zelfbewustzijn. In die zin beschouw ik mezelf als regio-realo, ergens tussen de gelovigen en de sceptici in.

Die opvatting draag ik nu ook uit bij Toerisme & Recreatie Nederland: we moeten ons kleine landje beslist niet uitvergroten, maar anderzijds hebben we veel om trots op te zijn. Je zou de positie van Nederland in de wereld misschien wel kunnen vergelijken met die van Eindhoven in Nederland. We hebben een hoop te bieden, onder meer jullie Bavaria Bier. (Ik ben overigens in gesprek met jullie marketingdirecteur over participatie in de campagne ‘Nederland - je zelf zijn land’, die in vele landen gaat lopen). Zelfbewustzijn past dus, maar daarnaast moeten we vooral ons zelf blijven. Op mijn kamer hangt nog altijd die legendarische Amerikaanse uitspraak: “Being in Holland is so special, because Holland is one of the greatest cities in Switserland”.

Thomas, ik hoop je binnenkort weer eens te zien op de TIM-sociëteit,

Een hartelijke groet van

...................

Brief 3.

Arizona, 10 maart 2010

Beste .........,

Bedankt voor je herinnering dat wij de daad bij het woord moeten voegen om nieuwe ideeën in het TIM platform in te brengen. Afgelopen jaren zijn er diverse projecten vanuit de TIM gerealiseerd. Ik blijf TIM nog steeds een knap initiatief vinden dat uiteindelijk heeft gewerkt. Het idee dat ik in 2002 aan je had voorgelezen van “het doel heiligt de middelen te vervatten in een wettelijke grondslag” is inmiddels op Europees niveau opgepakt. De ontwikkeling heb ik de afgelopen jaren nog goed gevolgd. Weet je nog dat jij zo afgaf op die slakke gang waarmee de A73 gerealiseerd werd en laat staan de realisatie van de nieuwe rondweg A2 Eindhoven gerealiseerd zou kunnen worden. Er is sinds 2003 veel verandert. Met name sinds de test dat de nieuwe grondwet regel “het doel heiligt de middelen indien binnen een half jaar niet alle bezwaren en belangen zijn afgekaard” regionaal is uitgeprobeerd.

Als voorbeeld en test case voor de nieuwe grondwet regel werd de realisatie van de A2 bij Eindhoven gebruikt. Natuurlijk hadden honderden mensen weer bezwaren ingediend. Na een half jaar waren alle bezwaren in kaart gebracht en waren de eerste procedures pas net een paar maanden gestart. Door de nieuwe grondregel werd abrupt alles aangehouden. Alle bezwaren werden door het orgaan “Regionale belangen” overzichtelijk gerangschikt op belang en zwaarte. In eerste instantie is door een digitaal referendum middels het Kenniswijk netwerk een stemming door de bevolking uitgebracht. De zwaarwegende essentiële belangen die uiteindelijk zijn overgebleven uit dit referendum, zijn voor een jury (met hierin afspiegelingen van bevolking, bedrijfsleven, kennisinstellingen en overheid) van het orgaan Regionale belangen voorgelegd. Die heeft er uiteindelijk nog enkele maanden over gedaan om hierover te beslissen. Uiteindelijk kon dus na één jaar na aankondiging van de plannen gestart worden met de aanleg van de nieuwe A2 bij Eindhoven. De opmerking van je dat dit in Nederland niet kan, een dergelijke snelheid van handelen door overheid, geldt dus gelukkig niet meer.

Tja als ik dit zie is het daarna wel heel erg snel gegaan. In 2007 is de nieuwe grondwet regel die slechts regionaal van kracht was, zelfs landelijk ingevoerd. Ik las deze week de krant dat de nieuwe regel in 2010 zelfs Europees van kracht wordt. Achteraf gezien had ik niet verwacht dat het idee zo’n stempel zou achterlaten in onze wereld.

Ik zie je snel bij de borrel van de TIM en hoop weer veel nieuwe ideeën uit de TIM reünie sessie te horen.

Met vriendelijke groet,

...................

Brief 4.

Eindhoven, 8 januari 2012

Beste .........,

Het is al weer een kleine 10 jaar geleden dat we samen de Training Interactie Management hebben meegemaakt. Een mooi moment om eens terug te kijken op onze voornemens die we toen hebben geuit en wat daarvan terecht is gekomen. En verder maak ik je graag deelgenoot van mijn levenswandel van de afgelopen decade.

Allereerst feliciteer ik je met je aanstelling als HRM-manager bij Siemens. Uit betrouwbare bron heb ik overigens vernomen dat jij ook een rol hebt gehad in de overname van Philips Medical Systems door Siemens. (Toch niet met aandelen gerommeld, hè?) Dat zal Flipje niet leuk hebben gevonden. Dat heb je ervan als je als global player denkt uit Nederland te moeten vertrekken. Wist je trouwens dat General Electric haar successen op de Europese markt onder andere toeschrijft aan haar investeringen in de regio ZO-Nederland / Ruhrgebied?

Ja, ja, wij zijn daar natuurlijk niet verbaasd over, na alles wat we na TIM5 bedacht en ondernomen hebben. Als geen andere Euregio zijn we er in Brabant in geslaagd om MKB-bedrijven gebruik te laten maken van R&D-faciliteiten bij OEM-ers, zoals Océ. De laatste heeft daar bovendien ook de vruchten van kunnen plukken, doordat meer ideeën gezamenlijk met MKB-ers zijn uitontwikkeld en doordat de betrokken toeleverende bedrijven anders hebben leren omgaan met ontwikkeling. Dit heeft –in alle bescheidenheid- ook weer veel te maken met het project dat ik samen met ...........(toen Bavaria), .............(toen TNO) en ..................(toen DAF Trucks).

Voordat ik het verloop en de resultaten van ons project verder uit de doeken doe, zal ik je eerst bijpraten over het reilen en zeilen van mijn groepsgenoten en mijzelf. Thomas zag zijn Bavaria langzaamaan uitgroeien tot een drankenproducent die de status van familiebedrijf steeds meer ontgroeide. Drie jaar geleden besloot hij tot het oprichten van zijn eigen familiebedrijf, dat zich richt op het produceren en vermarkten van mode-bieren. Bavaria was te traditioneel om die slag te kunnen maken. Tja, dan rest niets anders dan zelf iets te gaan doen. Volgens mij tot nu toe niet zonder succes. Hans verruilde zijn baan bij TNO voor een eigen adviesbureau, waarbinnen hij vooral veel onderzoek en advisering verricht voor de overheid, aangaande technologiebeleid. En ....? Die kreeg na zijn stormachtige carrière bij DAF het verzoek om bij het zieltogende Mercedes de boel weer vlot te trekken. Hij weigerde, omdat hij inhoud wilde geven aan zijn eigen ambitie. Namelijk zelf ondernemer worden in een toeleverend bedrijf in de truckbranche, waarbinnen hij wilde bewijzen dat vooral ondernemende toeleveranciers de toekomst hebben. En daarmee kom ik vanzelf bij ons TIM-project, waarmee we ons op dit onderwerp hadden gestort.

Voor ons project hadden we het sneeuwbalprincipe gekozen. Althans, zo pakte het uit. We hebben zowel uit de OEM-hoek als vanuit de toeleverende bedrijven enkele personen met een -op z’n zachtst gezegd- eigen mening met elkaar om de tafel gezet. Voorafgaand daaraan hebben we ze 1 op 1 gesproken en hen stellingen ontlokt over ondernemende toeleveranciers. De ronde tafel-discussie hebben we laten leiden door Chris Paulussen, je weet wel, die economisch journalist van het Eindhovens Dagblad. Hij was die dag lekker scherp en wist de discussie goed los te krijgen. Zo goed dat ....., die namens DAF Trucks deelnam, vanuit het niets uit ergernis over de opstelling van de toeleveranciers riep dat hij zelf zou gaan bewijzen dat ondernemend toeleveren niet alleen kan maar ook moet. Dit verklaart alvast zijn verrassende carriëre-move een paar jaar later. Op hun beurt lieten de toeleveranciers zich niet onbetuigd door aan te kondigen dat binnen enkele jaren in de boards van OEM-ers (zoals DAF en Océ) er managers zouden zitten die voorheen hun sporen hadden verdiend in toeleverende MKB-bedrijven. En zo kon het gebeuren dat oud MKB-ers nu op een managementstoel zitten bij een OEM-er, en andersom. Het effect loog er niet om. Bij de desbetreffende bedrijven konden we een aantal belangrijke verbeteringen vaststellen. Men begrijpt elkaar beter, omdat men zich beter kan verplaatsen in elkaars positie. Wederom het bewijs dat ook bedrijfsmatige inteelt slechts leidt tot eenkennigheid en bekrompen geesten. Klein kan leren van groot, en groot van klein. In de regio zijn samenwerking en co-development vanzelfsprekend geworden. Nu uitkijken dat we de successen in onze weer bruisende regio niet vanzelfsprekend gaan vinden.

Tja, ...... Ik zou je er nog veel meer over kunnen vertellen. Ik ben er nog niet eens toe gekomen mijn eigen situatie te belichten. Laat ik er op dit moment mee volstaan te melden dat ik nu een zeer lucratieve business heb bestaande uit het wereldwijd geven van lezingen over de aanpak en resultaten van ons project. De mensen hangen aan mijn lippen. Ja echt. Heb ik zoveel fantastische dingen te vertellen dan? Ik voel me vaak die tuinman (Peter Sellers) in Being There. Ken je die film nog? Al weer zo'n 30 jaar geleden gemaakt. Mijn simpele woorden worden door mijn gehoor uitgelegd als grote wijsheden. Ach, in het land der blinden … Maar goed, klagen zal ik niet.

Enfin, hopelijk treffen we elkaar binnenkort eens. Ik ben ook zeer benieuwd naar jouw verhalen. En naar de impact die TIM heeft gehad op jouw loopbaan. Ja, Jan en Poul hebben toch meer losgemaakt dan wij, maar ook zijzelf, toen konden voorstellen. La vie est une belle surprise !!

Hartelijke groeten,

...................

Brief 5.

Beste .........,

Je herinnert je ongetwijfeld nog dat wij in de TIM (ik meen dat het lichting 5 was) in november 2002, spraken over onze passies. Nou laat ik je even melden wat er in de tussentijd gebeurd is;
Eindhoven heeft uiteindelijk het licht gezien. (En dat heeft langer geduurd dan iedereen dacht.) Vanuit Eindhoven is er via Limburg (zowel Nederlands als Belgische deel naar Aken toe, een corridor van Europese allure ontstaan gefocust op hightech. Het is de belangrijkste hightech corridor op het gebied van technologie; mechanica, elektronica, software en life-science.
De politiek is geheel gefocust op de regionale activiteiten en geldstromen voor opleiding en innovatie worden goed gecoördineerd en effectief ingezet. Opleidingsfaciliteiten worden veel beter benut dan voorheen; zowel van het laagste tot de hoogste onderwijsvorm maakt gebruik van de regionaal beschikbare practica de beschikbare resources om de leefomgeving in en rond de corridor zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Weet je nog, jaren geleden, dat al die kleine varkensboertjes nog zo klaagden in Brabant en Limburg; moet je ze nu zien wat een prachtige woon- en leefomgevingen gecreëerd zijn. Geen wonder dat de internationale top hier wil werken en wonen.
Ik moet je zeggen het zijn veranderingen ten goede.
Met mij gaat het ook goed. Je weet dat ik destijds eigenaar was van twee fabrieken en inmiddels bestuur ik, met een klein team, meerdere ondernemingen die deel uitmaken van een hecht netwerk. Het besturen met wat meer afstand bevalt me veel beter. Dat was me al wat langer duidelijk maar ik herinner me dat de TIM training mij wat handvaten gegeven heeft om m’n wens wat concreter te formuleren en welke rol ik daar bij het best zou kunnen spelen. Zo zie je maar; alles ontvouwt zich in de richting zoals je wenst. Niet dat het allemaal vanzelf gegaan is, maar vertrouwen hebben in wat je wil bereiken en daar naar handelen.
........, het ga je goed en mogelijk tot ziens!

(Houdoe! zeggen ze in Brabant)

...................

Brief 6.

EmotionForce B.V.

Eindhoven, 12 december 2008

Beste ......,

Allereerst mijn excuses voor het feit dat ik je opnieuw op deze niet-electronische wijze benader. Ik ben nu eenmaal een ouderwets mens en gelukkig wordt post nog steeds bezorgd.
Hoe staan de zaken er voor? Ik neem aan dat jullie het nu erg druk hebben met het Eindhoven Walking Art Festival en ben erg nieuwsgierig naar wat die arme Eindhovenaren nu weer tegen gaan komen tijdens de kerstinkopen. Ik ga in ieder geval een “experience” tijdens het festival proberen op te doen. Tref ik jou ook nog ergens of heb je het te druk?

Met mij gaat het prima. Ook thuis is alles goed. Zoonlief moet hard studeren voor zijn eerste schoolonderzoeken. Ik ben benieuwd.

Zo tegen het eind van het jaar heb ik steeds meer de neiging om eens terug te kijken. Ja,ja, ik word ouder. Maar nu even serieus. Kun jij je nog herinneren hoe we rond deze tijd zo’n zes jaar geleden zaten te TIMmeren over onze passies. Jij liep toen over van “Emotiemarketing” en petje af, je bent er voor gegaan en met succes! Mijn hart liep over van de mogelijkheden die microtechnologie zou kunnen bieden voor grote en kleine ondernemers in onze regio. En nu zit ik hier in het MIB (niet die oude blockbuster film maar het Micro Institute Brabant) gebogen over de uitbreidingsplannen.

Als je ziet hoe moeizaam de weg geweest is, in met name 2003 en 2004, om de ondernemers, de lokale overheid en last but not least de kennisinstituten uit de regio mee te krijgen om gezamenlijk deel te nemen in datgene wat nu het MIB is geworden dan kun je niet anders dan trots zijn. Het heeft de deelnemende partijen en de regio dan ook bepaald geen windeieren gelegd als je bedenkt dat er, inclusief de gezamenlijke ontwerp- en industrialisatieactiviteiten vanuit het MIB, nu direct en indirect zo’n 15 bedrijven volop omzet genereren op de microsystemenmarkt in de vorm van allerlei intelligente miniatuur sensoren en actuatoren. Met name was het van TNO Voeding een goed idee om vanuit hun sterke kennispositie op het biomedische gebied ook deel te nemen in MIB. Op die wijze is sterk bijgedragen aan de succesvolle geboorte van de vele biomedische MST devices die het nu zogoed doen in de professionele- en consumentenmarkt. Wat ook goed is om te constateren is het feit dat vanuit het Eindhovense nu zoveel MST devices hun weg vinden naar de gerenommeerde automotive bedrijven. De koppeling van het VEHIL- laboratorium aan de activiteiten vanuit MIB bleek een gouden greep. Het is toch niet niks als je bedenkt dat 1 op de 10 nieuwe automobielen die het daglicht zien voorzien zijn van MST devices uit onze regio om de bestuurders op de snelwegen automatisch te “leiden” en moeder de vrouw de last van het inparkeren te ontnemen.

Het is nu al weer 3 jaar geleden dat het MIB werd geopend door onze koning om zelfstandig zijn weg te gaan vinden. De formule waarbij, namens de deelnemende partijen, het MIB de kennis van MST technologie en MST industrialisatie brengt en waarbij de productie en het vermarkten door de deelnemende bedrijven wordt gedaan is ijzersterk gebleken.

Succes met het festival en tot ziens,

...................

Brief 7.

Shanghai, China, 20 februari 2013

Beste ........,

Hoe staat het leven? Ik moet zeggen dat ik wel erg benieuwd ben hoe het jou is vergaan sinds we een jaar of 10 geleden die TIM-cursus hebben gevolgd. Ik kan me nog herinneren dat jij enorm bezig was met onderwijsvernieuwing, en dat dat met name betrekking had op het erkennen van beroepservaring door middel van diploma’s en dat jij toen al zo ongeveer het einde aankondigde van het onderwijs waardoor ik en de meeste andere cursisten gevormd waren. Het was even schrikken, maar ik moet zeggen dat je de ontwikkelingen destijds aardig hebt voorzien, getuige de veranderingen die we in Nederland op onderwijskundig gebied al achter de rug hebben en die zeker nog zullen volgen. Petje af overigens voor jouw rol bij deze grote verandering, als voorzitter van de adviescommissie die in opdracht van de Minister van Onderwijs een en ander heeft voorgekookt. De keuze voor jou als degene die deze beweging op Europees niveau in gang mag zetten lag wat mij betreft dan ook voor de hand. Gelukkig doen wij als Nederland door deze ontwikkeling weer mee in de voorste gelederen in Europa als het gaat om de kwaliteit van onze opleidingen. Dat werd toen hoog tijd!

Ikzelf zit nog steeds bij dezelfde werkgever als toen, maar ben niet meer werkzaam in ‘onze regio’. Sinds een jaar of 4 zit ik met mijn gezin in China, nadat ik me een aantal jaren heb beziggehouden met de duurzame revitalisering van bedrijventerreinen in Brabant en Limburg. Ik moet zeggen dat dat redelijk geslaagd is. Het heeft wel heel wat duw- en trekwerk gekost, met name in de periode net na de TIM-cursus, toen de economische mallemolen even haperde, zoals je je nog wel zult herinneren. Op zich begreep het bedrijfsleven wel dat door slim samen te werken, besparingen mogelijk waren in zowel economisch als milieutechnisch opzicht. Als voorbeeld noem ik het gebruiken van elkaars restwarmte en het feit dat een afvalstof voor de een, een grondstof of een hulpstof voor de ander kan zijn. Wat belemmerend werkte was het gegeven dat bedrijven, gedwongen door aandeelhouders, investeringen op zeer korte termijn terug moesten verdienen. En juist bij duurzaamheid gaat de kost voor de baat uit! Omdat de overheid het belang van duurzaamheid inzag en door serieuze fiscale regelingen duurzaam ondernemerschap stimuleerde en doordat de investeerders de druk op het leveren van onmiddellijk financieel resultaat wat verminderden, ontpopte de Brabantse regio zich als een koploper op het gebied van duurzame bedrijfsvoering. Dat laatste kwam hoofdzakelijk doordat Brabant als eerste genoodzaakt was zijn bedrijventerreinen te revitaliseren, omdat het enkele decennia terug ook als eerste zijn bedrijventerreinen goed georganiseerd had.

Het aardige van dit alles is dat we de ervaring die we hebben opgedaan met dit alles nu toepassen in landen waar met relatief geringe inspanningenn veel grotere milieuwinsten zijn te behalen: Oost-Europa en China. Ikzelf ben zoals gezegd werkzaam in China, waar ik verantwoordelijk ben voor een zestal kantoren waar we hoofdzakelijk op basis van duurzame principes fabriekscomplexen ontwerpen voor buitenlandse en Chinese firma’s.

Zoals je ziet is er enorm veel gebeurd in de afgelopen 10 jaar. Ik ben benieuwd hoe het de overige TIM-mers is vergaan. Wanneer ik over 3 maanden weer even in Nederland ben, zal ik proberen om de TIM-bijeenkomst die dan wordt georganiseerd, bij te wonen. Kunnen we mooi eens bijpraten. Tot dan, tot TIM.

Groet,

...................

Brief 8.

’s-Hertogenbosch, 9.1.2010

Beste ..........,

Ergens in de herfst van 2002 werd ik gebeld door Jan ....... Ik had geen idee wie ik aan de lijn had! Hij probeerde mij te interesseren voor een training, training interactie management geheten. Ik had totaal geen idee wat ik me daar bij moest voorstellen maar het klonk best interessant. Eigenlijk had ik hier helemaal geen tijd voor, want ik was erg druk met mijn werk in de bierbrouwerij. Toch had hij mij met zijn verbale vermogens overgehaald nadat hij me verteld had wie er allemaal mee zou doen: iemand van Philips, Daf en…Syntens. Daar had ik nog nooit van gehoord!

Kort en goed: ik had me dus ingeschreven voor deze training. Even bevrijd van de flessen en blikken bier toog ik naar Eindhoven, naar de University Club in het TU Hoofgebouw. Tjonge dacht ik, het is nog niet zo mis met de subsidiepotten toen ik naar dat prachtige gebouw keek. Ik leerde je daar kennen en je vertelde mij iets over je organisatie Syntens. Je vertelde dat Syntens het MKB voorlicht en begeleidt op het gebied van innovatie en vernieuwing. Over Innovatiecentra en de rol van het Ministerie van Economische zaken. Ik stapte even in een andere wereld…een wereld vol mogelijkheden.

Tijdens de training hadden we het over de driehoek overheid, kennisinstellingen en bedrijfsleven. Over een krachtige regio Eindhoven…dat samenwerking en netwerken er voor zorgt dat een en een drie is. Wij zouden daar het levende bewijs van zijn!

Samen met ............... van DAF en .............. van TNO werkten we aan het project “De ondernemende toeleverancier”. Ons idee was dat de grote bedrijven in de regio, zoals DAF, baat zouden hebben met krachtige en kennisintensieve toeleveranciers, die complete halffabrikaten voor hen zouden kunnen ontwikkelen en leveren. Waarom gebeurde dit eigenlijk niet al op grote schaal, dit zou toch voor de regio geweldig zijn? We zouden bekijken hoe dat nu ging in de regio en we zouden aanbevelingen formuleren voor de toekomst.

Diverse malen hebben we bijeengezeten…en we leerden precies wat er voor nodig is om een succesvol project te realiseren. Een helder en concreet projectdoel, tijd, enthousiasme, vertrouwen en commitment van de deelnemers bleek van essentieel belang. Zou dit ook voor de ondernemende toeleverancier gelden?

..........., ik zit nu in het cafe terwijl ik dit schrijf. Na enkele pintjes moet ik wel vaststellen dat dit ook wel voor de ondernemende toeleverancier moet gelden. Onze regio is thans een bruisend, dynamisch netwerk van kennisintensieve bedrijven die van alles en nog wat toeleveren. Grote bedrijven investeren in kleine en de kleine bedrijven helpen de grote met creatieve ideeen, ontwikkelingen en producten. Er is een groot onderling vertrouwen en men gunt elkaar wat…het lijkt wel of de regio een grote vriendenclub is! Op deze constatering besluit ik nog maar een biertje te bestellen…

Hoe anders was dit tijdens ons project. Het onderwerp was weerbarstig, we hadden weinig tijd en het project wilde eigenlijk niet echt vlotten. Het bleek dat het nog niet zo makkelijk was om diverse mensen met compleet andere achtergronden, agenda’s en belangen enthousiast aan een doel te laten werken. Raar eigenlijk dat dit nu, zoals ik hierboven al beschreven heb, voor onze regio helemaal niet meer geldt….. Of zou ik een pintje te veel op hebben?

Het was een groot genoegen om je destijds te leren kennen. Ik ben heel wat wijzer geworden over alle mogelijkheden die Syntens en andere dienstverleners kunnen bieden en ook heb ik heel wat over onze prachtige regio en jouw organisatie geleerd. Ik weet je ongetwijfeld te vinden!

Het ga je goed!

...................