Fractaaltje

Forum De Verbeelding

for more informatie: Jules Ruis


Terug naar de index van Fractaaltjes



De Verbeelding

Bijdrage van Jules Ruis aan het ‘Potentieelonderzoek’ van het Forum De Verbeelding

Wie ben ik? Wat denk ik? Wat voel ik? Wat kan ik? Wat wil ik?
Wat is voor mijn medeleden van het Forum De Verbeelding interessant om van mij te horen over de existentiële vragen van het leven? Hoe beschrijf ik mezelf?

Wie ben ik?
Het geven van een antwoord op de vraag ‘Wie ben ik?’ is voor mij hetzelfde als het beschrijven van een gat.
Wat is een gat? vraag ik u.
Een gat waarin? zult u zeggen.
Nee, gewoon ‘een gat’, is mijn herhaalde vraag.
Ja maar, wat bedoel je dan? zult u zeggen. Een gat is immers altijd ergens in aanwezig, in een stuk hout bijvoorbeeld. Een gat in de weg. Een gat in het wolkendek. Een gat in mijn trui.

Inderdaad, een gat kunnen we alleen beschrijven in termen van eigenschappen en kenmerken van het materiaal eromheen. Een gat sec bestaat niet. Dat gevoel heb ik ook als ik mezelf zou moeten beschrijven als antwoord op de vraag ‘Wie ben ik?’ Ik ben iemand in Relatie tot mijn omgeving, is mijn eerste antwoord.

Maar zult u misschien zeggen: jij bent toch Jules Ruis!
Ja, is mijn antwoord dan, maar bén ik dat of is dat een naam die anderen mij hebben gegeven?
Maar jij bent toch een inwoner van Son. Ook dat klopt. Maar dat maakt mij niet uniek. Het is een aanduiding van plaats; er zijn 15.000 Sonse mensen.

Nog een poging dan. Jij bent toch een man!
Ja dat is wel zo, maar ben ik dat nu echt in zijn kern, of beschik ik over bepaalde kenmerken die wij gekoppeld hebben aan het woordje ‘man’? De helft van de 6 miljard bewoners van deze planeet is man.

Een laatste poging dan. Jij bent toch 62 jaar!
Ja dat klopt ook, leeftijd is een aanduiding van tijd, maar ik ben nooit precies 62 jaar, want morgen ben ik al weer een dagje ouder.

Panta rhei, alles is veranderlijk, niets blijft hetzelfde. Ik ben dus iemand/iets in Relatie tot mijn omgeving in een perspectief van Ruimte en Tijd.

Het antwoord op de vraag ‘Wie ben ik’ kon ik tot voor kort niet direct geven, wel indirect zoals ik hierboven heb gedaan. In directe zin zit het antwoord op de vraag in het besef een ‘bewustzijn’ te zijn i.e. een besef van ‘bewust te zijn’. Ik ben een verschijnsel (een mens) dat voor het eerst in de geschiedenis in staat is om naar zichzelf te kijken en daarop te reflecteren. Ik koester de momenten waarop ik mezelf kan beleven als ‘één te zijn met alles om me heen’, een meditatief moment uitgedrukt met de woorden ‘Ik hoop niets, Ik vrees niets, Ik ben vrij!

Wat denk ik?
‘Cogito ergo sum; ik denk, dus ik ben (besta). Dit wereldbeeld heeft erg lang de westerse beschaving beheerst; enkel dus de wereld van de rationaliteit. Dat is inmiddels drastisch veranderd.
Wat denk ik over mijn buitenkant? Ik denk dat de wereld is geëvolueerd van molecuul tot mens. Maar is het interessant wat ik denk? Zolang ik met mijn mening niet naar buiten treed en er conform naar handel is ‘denken’ niet goed of slecht. Is denken dan altijd neutraal of objectief? Nee, er is niets subjectiever dan denken. Hier zit dus een paradox die ik nog niet heb opgelost.

Ik denk sterk in zich steeds herhalende patronen. In de wiskunde is de ‘fractal’ hiervoor de metafoor. Ik heb hierover veel nagedacht. Ik heb ook een internetpagina www.fractal.org ter beschikking. Daar vindt u mijn gedachtegoed.
In mijn opleiding voor organisatieadviseur noemde mijn collega’s mij vaak een ‘modellomaan’. Ik heb sterk de behoefte om zaken te structureren, de behoefte ook om mijn gedachten strak te ordenen. Ik ben een denker, althans dat was ik. Inmiddels besef ik dat er een soort logica van het gevoel bestaat. De huidige wetenschap spreekt mij enorm aan. De integratie van vele disciplines zal ons naar wonderlijke ontdekkingen leiden. Nanotechnologie, met biologie en scheikunde boeien me zeer. Hoe denkt u over deze ontwikkelingen?

Wat voel ik?
Ik heb in mijn jeugd geleerd alleen bij de dokter te vertellen wat ik voelde. Meestal was dat gekoppeld aan een aanval van migraine. Inmiddels kan ik voor mezelf goed verwoorden wat er in mijn lijf omgaat. Er zijn naar mijn oordeel twee soorten gevoelens: het pure interne voelen van wat er in mijn lijf gebeurt en de emotie die ontstaat bij de koppeling van externe gebeurtenissen aan innerlijke reactie en verwerking. Ik ben redelijk sterk in het aanvoelen van mijn innerlijke energiestromen. Elke spierbeweging heeft zijn verankering in mijn buik. Ik beoefen Tai Chi om me verder in dit innerlijk bewustzijn te bekwamen. Wat ik emotie noem komt veelal van buiten. Het roept innerlijke reacties op in een hier-en-nu beleving. Ik heb geleerd daar zorgvuldig mee om te gaan. Ik laat me er sterk door sturen. Innerlijk management van mijn denken en voelen is een dagelijkse gave en opgave voor me geworden.

Wat kan ik?
Deze vraag is filosofisch van dezelfde orde als voorgaande drie. Het gaat opnieuw om de binnenkant in relatie tot de buitenkant. Ik kan van alles. Ik kan lopen. Ik kan lezen. Ik kan denken. Ik kan voelen. Ik kan liefhebben. Ik kan kankeren. enzovoorts, enzovoorts, enzovoorts.
Is ook nog van belang wat ik wat ik niet kan?
Ik kan niet vliegen. Ik kan niet schilderen. Ik kan geen Chinees lezen. enz. enz. Ik kan dus minstens zoveel dingen niet als dat ik wel kan.
Maar wat kun je dan goed? zult u vragen.
Ik kan goed strategisch denken, ordenen en organiseren. Ik kan goed differentiëren en integreren, dus van de ene kant complexe zaken uiteenrafelen en van de andere kant allerlei details weer als groter geheel in samenhang beschouwen.

Wat wil ik?
Mijn wilsdimensie is toekomstgericht. Het antwoord op deze vraag is voor mij betrekkelijk eenvoudig. Ik wil mijn kennis en ervaring ten dienste stellen van een betere wereld en wel de primaire wereld van de regio Zuidoost-Brabant. Ik wil mijn Training Interactie Management (TIM) gebruiken als instrument voor het bevorderen van de samenwerking tussen kennisinstellingen, overheid en bedrijfsleven. Ik denk dat in Zuid-Nederland en Vlaanderen alle ingrediënten aanwezig zijn om een kennisindustrie op het gebied van de Life Sciences tot ontwikkeling te brengen. Ik wil werken aan de ‘Quality of Life’ van de regio (zorg, onderwijs, veiligheid en vervoer). Als voorzitter van de Stichting Vrienden van het Evoluon wil ik graag herstel van het Evoluon als icoon voor wetenschappelijke en technologische vooruitgang en vernieuwing. Ik wil de integratie bevorderen van Science, Technology, Arts and Design (STAD-gedachte).

Tenslotte wil ik de komende jaren mensen ontmoeten (ouderen en jongeren, mannen en vrouwen, wetenschappers en kunstenaars) met wie ik kennis en ervaring wil delen. Ik wil graag authentieke verhalen horen.

Met hartelijke groet,
Jules Ruis.

 

Naar de top van deze pagina